Twaalf juryleden hadden twaalf uur nodig om tot de conclusie te komen dat Donald T. werkelijk schuldig is aan de 34 ten laste gelegde strafbare feiten. Dit was voor mij een gamechanger. Twaalf is nu het getal waarmee de ontmaskering van een criminele politicus in gang gezet is. Er is nog een lange weg te gaan voor de Amerikanen om hun rechtssysteem op waarde te toetsen. Twaalf was voor mij al een beetje het toetsgetal geworden waaraan ik onze lokale politiek beoordeelde.
We hebben twaalf fracties in onze Hoornse politiek. Wat een bof! Twaalf juryinstituutjes die tijdens elke commissie- en raadsvergadering het beleid van ons college toetsen aan de belangrijke democratische principes die zij vastberaden koesteren. Bijna altijd binnen twaalf uur, maar welke kniesoor zou nog vervelende opmerkingen kunnen maken over een lange duur van hun overleggen? Ik niet meer! Ik hoop vurig geloofwaardig te krijgen dat ik spijt heb van mijn cynische woorden over de vergadercultuur van onze uitverkorenen. Zou ik roken, dan strooide ik de as over mijn grijzende haar. Ik zal mijn zwarte jasje weer uit de kast halen. Negatieve klanken jegens onze politici, van welke fractie dan ook (ja, zelfs die twee die ik valselijk in dezelfde hoek placht te plaatsen van het gedachtegoed van Donald T. en zijn achterban!) neem ik nu terug.
Hoe voorstelbaar is het, dat wanneer de Hoornse raad slechts vijf fracties bevatte, fragmenten fout collegebeleid over het hoofd gezien zullen worden. Hoeveel backbenchers zouden er niet in de raad zijn, van wie we hooguit éénmaal per jaar het stemgeluid zouden horen? Deze week hoorde ik na lange tijd weer het stemgeluid van een lid van onze grootste raadsfractie en hoe blij verrast was ik om te mogen concluderen dat de spreker meer deed voor zijn partij dan het spelen van de rol van meeknikfunctionaris. Twaalf is precies genoeg, was toen mijn conclusie en toen ik de uitslag hoorde van de Amerikaanse twaalfkoppige gerechtsjury besefte ik pas ten volle de symbolischebetekenis van twaalf. En waren er niet twaalf apostelen die in navolging van een grote geest een enorme mensenmenigte in dezelfde wonderen liet geloven?
Toen de enige vertegenwoordiger van De Realistische Partij zijn intrek nam bij Hart van Hoorn en dus het aantal fracties terugschroefde naar een schamele elf, was ik verheugd. Ja, ik beken schuld, vanuit de oude traditie van te biecht gaan. Vroeger stiekem in een hokje met iemand met een heilig beroepsgeheim, maar nu in volle openheid. Ik ga nog dieper door het stof, want hoezeer veroordeelde ik niet het vertrek van twee rebellerende dames uit de PvdA-fractie? Spottend heb ik tegenover derden opgemerkt dat de nieuwe partijnaam: Hoorn Open & Eerlijk maar weer eens aantoont hoe besloten en oneerlijk de Hoornse PvdA is. Zij brachten het aantal fracties weer op twaalf.
Ik ben bekeerd! Bevrijd van benauwende gedachten. Overboord met suggesties die verwijzen naar de drie musketiers die met hun vieren de zaken oplosten! Twaalf fracties zijn evenzoveel steunpilaren voor het politieke bouwwerk. Hoorn is de enige Westfriese gemeente met twaalf fracties realiseer ik mij met nauwelijks verholen trots! De lengte van de vergadering zal pas een punt van zorg worden wanneer die op het geplande tijdstip of zelfs daarvoor afgerond wordt. Wat hebben we nog gemist? zal dan de belangrijkste vraag zijn en de voorzitter van dat moment zal zich dienen te verantwoorden bij een nog aan te stellen Commissie Democratiezorg.
Ik moet mevrouw Grosthuizen ook nog laten wennen aan deze mooie gedachte. Zij zal het begrijpen. Zij gaat immers over het indienen en beoordelen van gezinsvoorstellen, zoals wij dat bij ons thuis noemen. Natuurlijk heb ik ook een inbreng. ‘Jij telt voor twee!’ zegt zij dikwijls. Ik heb haar lief. ‘En jij telt voor tien,’ zal ik voortaan antwoorden.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
