Het interessantste deel van de afgelopen vergadering van de raadscommissie ging over terugwinnen van vertrouwen. Vertrouwen van binnenstadsbewoners en -ondernemers. Zij lijken het vertrouwen in de lokale overheid een beetje kwijt te zijn om nog andere redenen dan dat het erg in is om de overheid te wantrouwen.
Je hoort het meer hier en daar en wanneer je er gevoelig voor bent hoor je het overal. De overheid heeft ons in de steek gelaten. De overheid, ook de lokale of misschien wel juist de lokale, heeft als belangrijkste taak het uitdelen van presentjes. Wanneer je wilt wonen, dan staat daar een mooi huis voor je klaar. Wanneer je wilt werken liggen goed betaalde functies te wachten op jouw sollicitatieformulier. Wanneer je wilt autorijden, dan moet dat te allen tijde fileloos zijn. Wanneer je niet meer kunt werken of je kunt het niet zo prettig meer opbrengen, dan hoef je je nergens zorgen om te maken en we kunnen dat zorgeloze leren op school voorgezet krijgen. Met alle begrip voor je wens om toch tegelijkertijd de sociale media en digitale spelletjes te blijven gebruiken.
Maar de wereld zit zo niet in elkaar. Alle wensen worden slechts moeizaam vervuld en de overheid steekt nagenoeg geen poot meer uit om je het leven moeiteloos te laten leven. Terwijl politieke partijen je telkenmale voorhouden dat het allemaal wel binnen ons bereik kan komen, mits we onze stem aan hun geven. Nou, we hebben allemaal gestemd, nou ja een meerderheidje van ons heeft gestemd en juist op de partijen die ons volgens de kieswijzer het best willen bedienen. Maar telkens wanneer er dan een regering of een college met grote moeite bij elkaar is gelijmd, blijken ze de mooiste beloften hebben moeten inleveren om mee te mogen doen.
Nu gaat ons stadsbestuur niet over de eigen bijdrage voor de ziektekosten. Dit is toevallig een van de weinige belangrijke punten die de PVV nog overhield nadat ze alle onwettige onzin eerst moesten schrappen. Het zou in de onderhandelingen met de andere drie partijen een heleboel hebben kunnen opleveren en om al het wisselgeld voor de vorming van een coalitie te laten verspelen buiten de besprekingen om is natuurlijk dood zonde. Maar ook onze stadsbestuurders hoopten tijdens de coalitiebesprekingen niet alle wensen te moeten inruilen. Na de verkiezingen blijken de financiën bijna altijd veel te krap te zijn om de meeste beloften te kunnen waarmaken en dan heb je geen verhaal meer.
Door onze manier van democratie te bedrijven kunnen we een hoop mooie dingen voor elkaar brengen, maar er blijven toch mooie wensen onvervuld. Je kunt daar met niet al te veel moeite een flinke lijst van maken. Dat zoeken naar zaken die wel leuk zijn, maar niet haalbaar is een schone taak voor populistisch ingestelde fracties. Zij dienen ervoor te zorgen dat mensen die onvolkomenheden ook gaan zien en dan tonen ze dat ze er als fractie van alles aan doen om het toch voor elkaar te krijgen en wanneer het niet lukt, dan is het zonneklaar dat het niet aan hun fractie ligt. De coalitiepartijtjes verpesten de zaak. Ergo, de opgejutte burger of ondernemer is het vertrouwen in de politiek kwijt en dat is een mooie basis om tijdens de verkiezingen te kunnen scoren.
Gebeurt dat ook in Hoorn? Ja hoor, dat lukt hier prima en de komende jaren wordt het nog steeds makkelijker ongenoegen en wantrouwen aan te wakkeren. Populisten weten dat men hun het falen van de overheid niet aanrekent, want ze zijn altijd duidelijk zichtbaar naast de wantrouwende kiezer gebleven. Wanneer dan een coalitie zegt dat ze alles willen doen om het vertrouwen van de kiezer terug te winnen dan blijkt dat het uitdelen van de juiste presentjes uitblijft en dat er alleen zaken worden beklonken waar zij zo weinig aan hebben. Niemand is uitzinnig blij en dankbaar te krijgen met goede dingen voor het algemeen belang.
Toch lijkt het mij mogelijk dat zich populistisch gedragende politici dat doen vanuit een sterke wil om iets goeds te doen voor de burgers in de stad en naast meer aandacht voor hun fractie vreugde beleven aan successen die ze boeken. Ik moet bekennen dat ik de weinige personen in de Hoornse politiek met populistische trekken niet kan verwijten uit te zijn op chaos om daar zelf beter van de worden. Ze hopen de stad mooie dingen te bezorgen en daarbij zelf niet vergeten te worden.
Maar ik durf nog geen spijkerhard antwoord te geven op de vraag: doen alle fracties dat niet in meer of mindere mate? En hoe kweek je daar vertrouwen mee?
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
