Ver weg zitten van Hoorn vandaan op een plek zonder Wi-Fi, dat is iets om aan te wennen. Nu hebben we ’s zomers vaker geworsteld met dit soort problemen, maar hoe verder we in deze eeuw komen, des te afhankelijker je lijkt te worden van internet. Ik mag nog niet echt klagen, want mijn telefoon, hier in het Duitstalige deel van Zwitserland handy genoemd, kent nog alle gemakken van met een dikke bundel verbonden te zijn met de rest van mijn bubbel.
Ik schrijf deze column in de wetenschap dat het me niet zal lukken om deze op tijd verstuurd te krijgen. De wijze lessen van mijn zoon over het transformeren van je mobieltje tot een bruikbare hotspot zijn vergeten. Het opzoeken van het hoe en wat van deze praktische oplossing van verbinden gaat mij niet goed af. Het beste wat ik dan kan doen is wat ik dan ook ga doen: even geen column op de gebruikelijke tijd. De prachtige omgeving van Lauterbrunnen maakt dat besluit een stuk gemakkelijker.
Zwitserland is een land dat we de afgelopen decennia zeer vaak hebben bezocht en we kennen het gebied van de Jungfrauregion behoorlijk goed. Er verandert af en toe iets, maar als je er niet naar zoekt, zie je dat niet. De prijzen van de dagelijkse boodschappen liggen iets hoger dan we gewend zijn in Nederland, maar mevrouw Grosthuizen en ik passen onze behoeften aan eten en drank aan aan de dikte van onze portemonnee en de mogelijkheid om het zelf klaar te maken en mee te nemen tijdens onze tochtjes.
Nadat we voor een eenvoudig bekertje koffie 5,10 frank hebben neergeteld hebben we een thermosfles aangeschaft van nog geen twintig frank en hebben uitgerekend dat we binnen een paar dagen de kosten van de fles er uit hebben. We voelen ons dan ook echte Hollanders op vakantie. Met de restjes schoolduits plus de slecht aangevulde ervaring van converseren in deze taal kunnen we overal komen waar we willen en zelfs eenvoudige gesprekjes aanknopen met de lokale bevolking. In de toeristensteden is men aardig naar de betalende bezoekers van het land. Hoe hun houding is naar asielzoekers kan ik niet ervaren. Zwitserland lijkt zich welwillend open te stellen naar mensen van allerlei afkomst. Ik moet niet al te naïef zijn en de manier waarop toeristen worden bejegend niet ook de manier te veronderstellen voor opvang van hulpbehoevenden.
Ik merk in de nieuwsuitzendingen, die tegenwoordig ook worden ondertiteld in een Duitse taal die wij herkennen weinig van onrust en opstandige acties van de Zwitserse bevolking. Er zijn natuurlijk zorgen om energievraagstukken en één van die zorgen betreft het opslaan van atoomafval. Misschien dat wij nu net in een recesperiode van maatschappelijke onruststokers zitten. We vermoeden dat in Zwitserland op dit moment weinig protesterende boeren met wappie-ondersteuning de behoefte hebben om de nationale vlag omgekeerd op te hangen. Onze euro is in vergelijking met de Zwitserse munt behoorlijk in waarde gedaald en is momenteel zelfs iets meer waard dan de euro. Misschien dat de Zwitser daar een beetje blij om is. Maar of dat de wens van een deel van de bevolking om deel te gaan uitmaken van de Europese Unie zal versterken weet ik niet.
We blijven nog even in ons vakantiegebied en dat er vanaf begin september een nieuw politiek jaar ingaat voor Hoorn gun ik dit jaar even de aandacht van anderen. De nieuwe gezichten van de democratische Hoornse krachten zullen vast nog niet meteen zorgen voor wereldschokkende aardverschuivingen. Deze week zou toch al de afsluiting vormen van een heel jaar columns. En hoe bestaat het? Laat ik daar toch een reactie op mijn laptop zien dat er een hotspot is gesignaleerd? Wanneer je dit stukje kunt lezen voordat er een paar weken zijn voorbijgegaan mag je me gerust met gepaste bewondering bekijken.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
