HOORNGIDS | Soms komt het inzicht na enige tijd pas. Je neemt iets waar, dat anders lijkt dan je voor gewoon hield en dan kan het behoudende deel van je karakter die verandering afwijzen. Niet nodig, in strijd met, te kort door de bocht of puur eigenbelang van de veranderaar zijn de argumenten die in de race om de beste plaatsen in je hersenen verzekeren, maar na kronkelbochten in het laatste deel zijn het dan toch weer andere overwegingen, die de negatieve elementen zodanig de vertraging van het relativeren meegeven, dat een andere conclusie, die we de felbegeerde titel weloverwogen toekennen, winnaar wordt.
Ik bemerkte dit boeiende gedachteproces nadat ik kennis had genomen van een brief van Roger Tonnaer, ondersteund door VVD, CDA en Sociaal Hoorn, aan de bewoners van Risdam-Noord. Wat mij toen het meest prikkelde was dat in de brief gerept werd dat de gemeente iets heel vervelends wilde opdringen aan de nietsvermoedende bewoners van dat stadsdeel. De gemeente communiceerde daar niet over en de gemeente had ook niet eens een voorkeur voor een heel andere plek in de stad waar Roger Tonnaer en zijn fractie, met waarschijnlijk de steun van VVD, CDA en Sociaal Hoorn, zijn voorkeur voor had uitgesproken. Een plek ver weg van zijn eigen wijkje en het wijkje waar hij ontzettend veel mensen kent.
Wat mij toen op het verkeerde been zette was de ouderwetse gedachte dat wanneer je een collegepartij bent en dus zelf een geestverwante wethouder in dat exclusieve groepje hebt, je de ideeën die je als fractie zo briljant vindt in dat college van jouw partij bediscussieerd. Fractie Tonnaer, VVD en Sociaal Hoorn hebben een stevige vinger in de collegiale pap via hun eigen wethouders daar. En de benodigde discussie over het vermaledijde plan van dat college werd ook gevoerd in de raadscommissie- en raadsvergaderingen. Daar vindt het politieke steekspel over alle plannen plaats. Deze gedachte is zo ontzettend 2020! Je moet niet je politieke collega’s van andere fracties overtuigen met goede argumenten, maar de burgers die nog van niets weten. Kijk, de burgers van Hoorn beschikken niet allemaal over een tractor en je kunt moeilijk het mooie groene gebiedje in Risdam-Noord gebruiken voor een massale demonstratie, dus ga je op zoek naar een alternatief.
Op een bepaalde manier is de keuze om een brief te schrijven een gevolg van het coronavirus dat maar blijft rondwaren. Ik bedoel natuurlijk niet dat een van de bijwerkingen is dat je hersenen worden aangetast. Ik hoop gewoon dat dit niet het geval is bij de ondertekenaars van de brief. Wat ik wil zeggen, is dat het door de coronamaatregelen niet meer mogelijk is om bewoners van een bepaalde buurt zover op de kast te jagen met verontrustende mededelingen, dat zij volledig spontaan ter stadhuize komen tijdens de behandeling in een raadsvergadering om met grote vertegenwoordiging het dreigende onheil af te laten wenden. Dit was tot nu toe eigenlijk een beproefde manier van Fractie Tonnaer en VVD en ik meen ook wel eens CDA om hun eigen argumenten wat meer kracht bij te zetten.
Van een beetje invloed van buiten het parlement gaan weinig parlementen onderuit en dat geldt meestal ook voor gemeenteraden. Wanneer het misgaat in de lokale politiek, komt dat vaak door halsstarrigheid van fracties die een nog halsstarriger fractievoorzitter hebben. Dat fenomeen kennen we in onze regio. Nu is iets heel nieuws aan de gang. Er wordt stemming gemaakt tegen het eigen college door halsstarrige fracties, zonder dat die hun eigen wethouders terugtrekken. Hoorn is nu dus een gemeente waar door sommige fracties zowel parlementaire als buitenparlementaire politiek wordt bedreven. Is dat een welkome uitbreiding van echte democratie?
Roger Tonnaer kent in zijn lange periode als volksvertegenwoordiger de truc van wijkbrieven met verontruste mededelingen tamelijk goed. Hij heeft er meermaals mee geoefend en met wisselend succes. Voorafgaand aan de laatste raadsverkiezing heeft hij de samenwerking van VVD daarbij gekregen. Het helpt echt, hebben zij tot hun grote genoegen mogen constateren. Je moet natuurlijk ook wel weten waarover je je brieven schrijft en aan wie. De bomenkap op de Westerdijk zou een mooi voorbeeld hebben kunnen zijn voor Roger Tonnaer, ware het niet dat zijn eigen met enige bombarie in huis gehaalde politicus, de wethouder van bomenzaken is. Maar dit keer met het IKEC betreft het een wethouder van een andere fractie en dan kan het dus.
De Hoornse politiek is helemaal dualistisch geworden. Broodnodige plannen in je eigen college jaren blijven traineren en bevolking opjutten past helemaal in de politieke wind die thans over Europa en de wereld waait. Je berichtgeving aan de bevolking moet alleen een beetje in de buurt van de waarheid blijven en je moet je beperken tot de argumenten die je verhaal ondersteunen. Niet alleen tegen, maar ook wat argumenten voor. Ik kom tot nog een inzicht: Roger Tonnaer eist zoveel aandacht op, hij heeft mij helemaal niet nodig.
Met mensen als Roger Tonnaer heb je straks eigenlijk helemaal geen gemeenteraad meer nodig. Op één vraagje heb ik nog geen antwoord paraat. Zijn de kinderen en gezinnen die je met een IKEC zo goed kunt helpen ook erg geholpen met deze nieuwe politiek?
