HOORNGIDS | Voorzien in basisbehoeften van mensen zou geen zaak mogen zijn van beleggers. Voedsel, gezondheid en onderdak zijn echter terreinen waarop je binnen kunt lopen wanneer je het een beetje handig aanpakt. Zeker wanneer de behoefte groter is dan de middelen om ze te lenigen. Hoe groter de behoefte, des te hoger zijn de opbrengsten. Over de verdiensten met geneesmiddelen kun je je afvragen welke misdaad groter is en beter afgeschermd voor strafvervolging.
De behoefte aan onderdak is zelfs in ons fraaie Hoorn een zaak geworden voor geboefte dat schaamteloos maar legaal de zakken vult, omdat de vraag naar hun product groot is. Er is geen wet waarmee ze kunnen worden teruggeroepen. Voor de politici, ook in Hoorn, moet dat een frustratie zijn van hier tot gunter. Er zijn partijtjes die het beschikbaar stellen van betaalbare woningen voor starters, jongeren en voor mensen met een krappe portemonnee prominent in het partijprogramma hebben staan. Er zijn er iets minder die dit de wethouders die over woningen gaan als een Don Quichot voor de voeten werpen. Deze week kon men weer een woningnoodkreet vernemen van HOP en VOCHoorn.
Twee fracties maar? Vinden de ontstelde dames en heren van deze fracties dat twee genoeg is of vinden andere fracties dat ze dit keer een ferme protestkreet wel konden overslaan? Was het te links of juist niet links genoeg? Komt de PvdA nog met een aansluitende reactie en zullen Sociaal Hoorn en GroenLinks menen dat ze binnen het college al genoeg doen om sociale woningbouw haalbaar en betaalbaar te maken? En waar blijft Fractie Tonnaer? Ik kan natuurlijk alle veertien fracties in de vraag betrekken waar zij waren toen het onoorbare in de Hoornse woningbouwwereld zich openbaarde.
De woningen die gebouwd worden in en op het voormalige V&D-gebouw zijn uit de verkoop gehaald. De te verkopen woningen zijn een gewild object voor beleggers, die ze voor stevige bedragen willen verhuren. De banken geven geen rente meer, dus moet je zo je kapitaal voor je laten werken. De heer Pierre Komen die de woningen aan het neerzetten was dacht toen meteen: ja, dat kan ik dus zelf ook! We maken er woningen van met huurprijzen voor de middensector, want dat levert meer op. Wie zijn zinnen op deze woningen heeft gezet, om er zelf te gaan wonen, heeft vette pech.
Woningen voor de middensector schijnen ook niet aan te slepen te zijn. Een bijgoochem van Intermaris zei onlangs dat er mensen waren die graag een woning willen hebben met een huur in de middensector. Die huur ligt vaak wat hoger dan € 1000,- per maand en daar snap ik helemaal niks van. Wordt een woning aantrekkelijker wanneer de huur omhoog gaat? Praten makelaars hun geweten schoon met dit soort onzin? Waardoor en door wie zijn de huizenprijzen zo gestegen dat het voor een flink deel van de bevolking schier onmogelijk wordt te voorzien in een belangrijke levensbehoefte? Welke minitrumps loopt het kwijl uit de mond wanneer er in een Hollandse gemeente plekken worden aangewezen voor woningbouw?
De vraag van wanhopige politici die zich manmoedig trachten in te zetten voor de belangen van de slachtoffers van de woningnood is steevast: kunnen we het tij keren? Kan een gemeente voldoende in stelling brengen tegen wantoestanden die door wetgeving wordt aangewakkerd? De povere tegenactie die HOP en VOCHoorn te berde brengen is een zelfbewoningsplicht in te stellen voor elk te verkopen woning. Pierre Komen zal beslist ruim willen wonen, maar we zien hem niet alle kamers van alle nieuwe woningen wekelijks een schoonmaakbeurt geven of de ruimtes te laten gebruiken voor een verstoppertje spel voor zijn vrienden en familieleden.
Rest mij nog een laatste vraag: zou het mogelijk kunnen worden dat wij legaal dit soort uitbuiters mogen uitschelden, weghouden bij alle gelegenheden en collectief pesten? Ik krijg daar zo’n zin in!
