HOORNGIDS | De zorgen baren ons zorgen. Daar komt het eigenlijk op neer, wanneer je het belangrijkste punt op de agenda van de Hoornse raadscommissie ziet. Kosten in de zorg blijven oplopen, terwijl op het budget stevig is bezuinigd. Bezuinigingen zijn vooral door het Rijk doorgevoerd, omdat de centen op waren of omdat de overheid wordt geleid door een samenstelling van partijen die van mening zijn dat op het gebied van de zorg al te goed, buurmans gek is. Vooral de jeugdzorg kampt met hogere kosten.
Dat gaan we anders doen, meent het allerte college. VVD-wethouder van zorg-eens-een-keertje-zelf-voor-jezelfzaken Marjon van der Ven lanceert een aantal oplossingen die ervoor zullen zorgen dat de geldzorgen voor de zorg over twee jaar voorbij zijn. Ik kan me onmogelijk voorstellen, dat het voorgestelde pakket aan maatregelen zo uniek en briljant is, dat zij de eerste zou zijn die met een zorgei van Columbus aan komt. Misschien betekent haar voorstel ook een lange neus of opgestoken vinger naar allen die tot nu toe op zorggebied maar wat aanklooiden.
Vanaf binnenkort zal er beter op gelet worden dat ingehuurde zorginstellingen ook waarmaken wat zij beloven. Resultaat gericht beoordelen. Ik zou zeggen: doe je best Marjon! Bij veel spullen die je koopt, omdat ze handig zijn om resultaten mee te boeken, hoef je slechts de gebruiksaanwijzing te volgen en hoppa! Het apparaat doet wat je ervan verwacht. Dat werkt goed bij dingen als een inductiekookplaat, accu-boormachine, smartphone of opwindtreintjes. Wanneer het spul het niet meer doet, geldt een garantieregeling en terugbetalingsafspraak. De onderwerpen voor de jeugdzorg zijn niet te verzekeren tegen niet goed werken. Zonder garantieregelingen worden daar therapieën aangewend, die de ene keer wel en de andere keer niet werken.
Heel verstandig lijkt de gedachte dat er professioneel meer wordt samengewerkt en uitgeruild. Maar hoe vaak komt het voor dat expertise net zit bij de organisatie die de aanbesteding niet heeft gehaald? Zou jij het werk van de concurrentie gaan ondersteunen? Wanneer je als politicus serieus werk wilt maken van de verbetering van de zorg, dan moet je ook allerlei vastgeroeste organisatiestructuurgedachten te lijf gaan. Gewoon schijt hebben aan regeltjes om de juiste steun in huis te halen.
Er is een roep om meer controle te krijgen op de uitgaven om te kunnen zien of de geleverde resultaten passen bij het verstrekte budget. Hier ligt de valkuil te wachten, waar in de afgelopen jaren de arbeiders op de werkvloer van zorg, onderwijs en politie met stress en ontmoediging in gedonderd zijn.
De betaler, de gemeente dus, wil weten of de centen wel opleveren wat er wordt verwacht en eist een regelmatige evaluatie. De leiding van de zorginstellingen wil daar wel aan meedoen, maar dan moet hen ook duidelijk worden of hun werknemers voldoende presteren. Dat kom je het gemakkelijkst te weten door hen op te dragen om nauwkeurig te omschrijven wat ze hebben gedaan en wat ze van plan zijn te doen. Extra administratie dus, waardoor voor het professionele werk minder tijd overblijft. Voorts werkt dat professionele energieverlies door in de resultaten die kunnen worden geboekt. Sommigen willen blijven leveren wat zij voorheen leverden en ploeteren zich richting burn-out, waardoor minder bekwame handjes moeten worden ingevlogen. Wanneer die zijn te vinden, kan men in het gunstigste geval tegen veel hogere kosten een pappen-en-nathoudensituatie creëren. Al met al levert dit niet het resultaat op wat optimistisch geluimde wethouder en raadsleden voor ogen stond. En al helemaal niet wanneer een en ander is georganiseerd in samenwerking met andere gemeenten.
Daarnaast zal het bejaarde deel van de samenleving dat niet aan de randen van de hoogseizoenen op vakantie kan, een aanslag doen op de voorzieningenpotjes die er nu eenmaal dienen te zijn in een beschaafd land als het onze. Al met al een prachtige start van het nieuwe bestuursjaar, met echte uitdagingen! Dames en heren politici: ik wens jullie een mooi 2019-2020!
