De Column van Sjaak Grosthuizen is als podcast te beluisteren: klik_hier
Deze week mocht ik een van de kortste bijeenkomsten van de raadscommissie van Hoorn beleven. Beleven, want ondanks dat het een doodnormale vergadering was over een doodgewoon onderwerp, was er even een ongewoon belevingsmoment. Een niet al te lang durend moment, dat weer niet, maar toch een moment dat je wat langer bij blijft en zelfs een moment waarover een paar commissieleden mij gniffelend over suggereerden dat ik vast en zeker een leuke column kon schrijven. Zij hadden gelijk.
Het enige echte vergaderonderwerp was het uitvoeringsprogramma fietsnota van Hoorn. Je zou zo gemakkelijk kunnen denken dat daar geen eer aan te behalen valt, maar dan heeft men toch even buiten de waard gerekend. Toegegeven, de bijna gaapreacties die ik had bij de betogen van Jeroen van der Veer (Sociaal Hoorn), Thomas de Groot (PvdA) en Onno Egbert (FT) versterkten bij mij de overtuiging dat dit een onderwerp van ondergeschikte aard was, een verplicht nummer, dat nu eenmaal bij het werk van raadsleden hoort. Maar toen kwam de pitch van Jacob Jan Kooyman (ChristenUnie). Hij kwam met een paar strijdkreten! Nu legde ik, om mijn wereldbeeld aan duidelijkheid te laten winnen, redelijk vlot de relatie met het Leger des Heils, dat ook met strijdkreten tracht de wereld mooier te maken. HHF!, riep Jacob uit. Heel Hoorn fietst! En VVH! Veilig verkeer Hoorn! En als derde de afmaker: EHFVZS Elke Hoornse Fiets Verdient Zijn Eigen Stalling! Deze krachtige stellingname was ongetwijfeld geïnspireerd door de eerder met een meerderheidsinstemming oudere leuze Fietsend Verder, welke als titel van de Fietsnota stond genoteerd.
De toon was even gezet. Een van de volgende sprekers was Guido Beukers, van de Hoornse Onafhankelijke Partij. Die moet je op gebied van kreten lozen niet uitdagen. Hij neemt de handschoen meteen op. ‘Man, man, man, wat duurt het allemaal lang!’ sprak hij nadrukkelijk, met de mond niet al te ver van zijn microfoon. Wie denkt: dat rijmt niet en zou verwachten dat de slogan sterker kan zijn met rijm, moet niet vergeten dat er ook zoiets bestaat als klankrijm en we dienen in het oog te houden, dat Guido slechts enkele minuten de tijd had om een slogan te bedenken, te laten rijpen en te beoordelen dat die sterk genoeg was om de goegemeente niet alleen te vermaken, maar hiermee ook een statement te maken, die de rest van de pitch overbodig maakte.
De fietsnota, waarover werd vergaderd, dateert van 2011, terecht door commissieleden aangemerkt als een geschiedenisperiode, die waar het de ontwikkeling van het fenomeen fiets betreft al ver achter ons ligt. Ik geef direct toe, dat ook ik de gedachte logisch vond dat dit belachelijk lang was. Veel punten op de lijst van zaken die voor fietsend Hoorn zouden worden aangepakt waren niet aangepakt. En nu werd er extra geld gevraagd om het lijstje niet alleen eens af te maken, maar er ook nieuwe aanpakbehoevende punten aan toe te voegen. Daarbij een toevoeging, die wel degelijk een bespreekpunt werd, namelijk een doorsteek van de Klagerstuin naar het bedrijventerrein Westfrisia. Daar zit een oversteekpunt bij over het spoorlijntje van de stoomtrein die bij gelegenheden en in de zomer zelfs een paar keer per dag wordt gepasseerd. Daar dient volgens de nieuwste veiligheidseisen een volwaardige overweg te worden neergelegd door ProRail voor de somma van zes ton.
Er was zelfs een bewoner uit het gebied van de oversteek behoeftigen die de aanleg bepleitte. Het scheelt de mensen die per fiets bij het bedrijven terrein of verder weg toch wel een paar kilometer fietsen. Nu geldt dat fietstijdrovende fietsen naar deze uithoeken van Hoorn voor verreweg de meeste inwoners van deze stad. Ook wanneer de oversteek bij de Klagerstuin er wel zou komen. Ik ga niet de flauwe woordspeling maken over de vanzelfsprekendheid van bewoners van die straat en hun klacht over de fietsroute naar het bedrijventerrein of verder. De vraag is wel, welke andere prachtige handreikingen naar de Hoornse fietsers kunnen worden bekostigd van de zes toen.
Ik vond het wel bijna vermakelijk om in het weerwoord van wethouder van op-die-fiets-duszaken SamirBashara te horen dat de klacht over het feit dat er sinds 2011 nog steeds zoveel zaken op afhandeling lagen te wachten rechtstreeks te maken had met de onwil van de raadsleden vanaf die tijd om daarvoor sinds 2011 te weinig budget voor uit te trekken en zijn conclusie was dat de lijst nog veel langer kon blijven bestaan, wanneer de raad weer zou besluiten de centen voor andere zaken te bestemmen. De vergadering werd een beetje in stijl afgesloten door voorzitter Arnica Gortzak met de vast en zeker legendarisch wordende woorden: ‘Ei, ei, ei, deze vergadering is voorbij.’ Dat geldt ook voor deze column.
