Het zal meer columnisten overkomen zijn dat er zich pal na het indienen van de column zaken bekend worden, die een veel betere onderwerpen konden zijn om over te schrijven. Voor mij zijn het de gebeurtenissen rond de Hoornse politiek die de grootste aandacht hebben en juist wanneer er een politieke aardverschuiving van jewelste plaatsvindt op het zelfde moment dat een column verschijnt over iets dat ook best ongenoemd had kunnen blijven, dan is er een relativerend spiegelbeeld nodig om te voorkomen dat ik van spijt de haren uit het hoofd trek.
Wat is er gebeurd dan? is de vraag van iets minder geïnformeerde lezer. Welnu: Roger Tonnaer heeft het stokje van fractievoorzitter overgedragen aan Marieke Rijk! Hij blijft nog wel in de fractie heeft hij met een licht dreigende blik naar hen die hem wel eens kritisch bejegenden gezegd, maar hij gaat het dus iets rustiger aandoen. Is dit een complete verrassing? Een klein stukje van zijn actie was wel voorspelbaar. Het overdragen van het fractievoorzitterschap aan Marieke konden velen wel voorspellen. Voor de meesten van ons zou het scenario van een akelige medische aandoening eerder voor de hand liggen.
Roger zit al veel langer in de raad dan menigeen zou kunnen raden. Ik weet het ook niet precies, historici zouden daar een onderzoekje naar kunnen starten. Ruim veertig jaar kan men lezen en dat geloof ik meteen. Roger was al ver voordat ik als columnist van deze rubriek startte een ervaren raadslid namens de partij, waarvan ik ook lid was en ben. De trouwe volger van mijn stukjes weet dat ik Roger de laatste jaren heel wat voor de voeten heb geworpen en naar mijn eigen overtuiging heel terecht natuurlijk. Dat neemt niet weg dat er op enig moment, waarschijnlijk na de eerstvolgende raadsverkiezingen, geen Roger Tonnaer meer zal zijn om het college op zijn manier scherp in de gaten te houden.
Ik weet niet of bekend is dat er in de Hoornse geschiedenis iemand was met een langere staat van dienst dan Roger. Ik denk dat hij het dik verdiend heeft dat er een ruimte in het nieuwe stadhuisgedeelte zijn naam gaat krijgen. Er is vast en zeker ergens op z’n minst een achterkamertje te vinden. Zijn gedachte om nog wel even aanwezig te blijven als raadslid juich ik toe. Des te makkelijker wordt het om over enige tijd hem definitief afscheid te laten nemen.
Er werd een tweede bommetje gelegd. Robert Vinkenborg is voor zichzelf begonnen. Met een eigen fractie dus. De fractie ÉénHoorn moet het zonder hem gaan doen en wanneer ik het bericht over zijn besluit nog eens doorlees moet ik begrijpen dat er qua gedachtegoed geen reden was om zich van de fractie af te keren, maar wel een onoverbrugbaar verschil over inhoud, organisatie, omgangsvormen en ethiek. Zaken dus waarvan iemand met wantrouwen in en hekel aan politici direct melding maakt wanneer je om een mening vraagt. Robert vindt zelf uit de fractie stappen en onder eigen vlag verder gaan verwerpelijk. Daarmee lijkt hij mij en anderen de kans te ontnemen om de overstap als verwerpelijk te benoemen.
Dat is mijn werk, Robert, maar jouw stap zou dus inhouden dat de rest van de fractie en de organisatie achter ÉénHoorn uit een verzameling horken bestaat, die nimmer in staat zullen zijn om op een respectabele wijze een politiek clubje te vormen. Zagen wij dit aankomen en kennen wij de persoonlijkheden bij deze partij en Robert zo goed dat we kunnen zeggen: ‘Hèhè! Eindelijk komt de aap uit de mouw.’? Ik probeer mij de nog zittende fractieleden en de wethouder uit deze partij zodanig voor de geest te halen dat ik kan bevestigen wat Robert aangeeft. Dat lukt nog even niet.
Wie Robert Vinkenborg wat vaker heeft meegemaakt, weet dat hij een persoon is met een groot hart voor de verdrukten in de samenleving. Hij heeft geen uitgewerkte teksten nodig om in de raad te zeggen wat hem na aan het hart ligt. Bij het samensmelten van twee vroegere fracties, HOP en VOCH, is kennelijk een tikkend tijdbommetje over het hoofd gezien. Ik heb eens horen fluisteren dat het niet zo soepel loopt binnen de nieuwe fractie, maar dat kan ook best gewoon kinnesinne zijn geweest. Ik denk dat de andere fractieleden niet de gevoeligheid voor menselijk nood bezitten zoals Robert die zelf koestert. Kortom: reden genoeg voor mij als columnist dit toch even te noemen voordat het oud nieuws is. We starten het nieuwe bestuursjaar met een beetje vuurwerk. Erg vroeg in het jaar wanneer je vindt dat vuurwerk best gemist kan worden bij het raadswerk.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
