Af en toe komen Hoornse raadsleden bij mij met een opmerking over de lengte van de commissie- of raadsvergaderingen. Meestal wordt daar een tikje verontschuldigend bij gekeken. Het bespreken van één agendapunt kan gemakkelijk ruim een uur duren. Ik heb het voorrecht er bij te mogen zitten en er verslag van te doen voor HoornRadio/Hoorngids. Ik vind inderdaad dat de discussie af en toe veel langer duurt dan noodzakelijk. Zeker wanneer het over niet al te belangrijke onderwerpen gaat.
Discussies in de Hoornse raadscommissie kunnen door een paar oorzaken langer duren dan nodig. Eén reden is het feit dat er twaalf fracties zijn. Ik schreef bijna: twaalf verschillende fracties, maar er zijn nooit twaalf verschillende standpunten. In de praktijk komen de pitches altijd deels overeen met die van enkele andere fracties. Ervaren raadsleden verstaan vaak al de kunst om ter plekke de voorleestekst los te laten en op te merken wat overeenkomt met eerder genoemde argumenten. Wie goed geluisterd heeft naar de inbreng van andere fracties kan dan volstaan met de opmerking dat men zich kan vinden in de pitch van een andere fractie. Dan kan men binnen enkele seconden de pitch afronden.
Niet elke politicus zal dat zo willen aanpakken en zeker niet wanneer deze hecht aan de momenten om eens apart de aandacht te krijgen of omdat er enkele originele snedige opmerkingen waren opgekomen in de voorbereiding. Er zijn ook leden die menen dat je de fractie tekort doet door zelf minder aan het woord te zijn. Doorgaans menen deze mensen dat een zeer groot deel van de Hoornse bevolking ademloos de vergadering volgt via de internetverbinding. De discussies na elke pitch getuigen iets te vaak van scoringsdrang dan van zorg voor correcte besluitvorming.
Het is ook zaak om bij elk onderwerp relevante vragen te hebben voor de wethouder. Vragen over iets dat niet in het collegevoorstel werd genoemd of over zaken die het college bewust niet in het voorstel wilde opnemen. De wethouder tracht alle vragen te beantwoorden en niet zelden worden vragen en antwoorden herhaald of eerder genoemde suggesties nogmaals uitgeprobeerd. Het is - dat wil ik beklemtonen – belangrijk om zoveel mogelijk duidelijkheid te krijgen rond aangeboden raadsvoorstellen en ik ben blij dat niks voor zoete koek wordt aangenomen. Maar moet dat allemaal zoveel tijd kosten?
Veel overbodige tijd zit in de drang van fracties om hun bestaansrecht te accentueren. Twaalf fracties weten niet meer dan vijf fracties. Niet in Hoorn. Bij het indienen van amendementen en moties, of ze nu wild zijn of niet, zie je gelukkig heel vaak dat ze gezamenlijk door een paar fracties worden ingediend. Eén van de indienende fracties voert het inleidende woord daarover. De mede indieners zouden zich kunnen beperken tot instemmend meeknikken en hooguit, wanneer een detail nog nader benoemd moet worden iets toevoegen. Dat wordt enigszins geprobeerd, moet ik toegeven, maar veel te vaak nog wordt er oeverloos over doorgemekkerd.
Hoe wil je overkomen op je kiezers? Zelf kun je het zien als het bewijs dat je je als partij enorm uitslooft voor de goegemeente, maar ik vrees dat de meeste kiezers er binnen de kortste keren genoeg van hebben en de inbreng van hun favoriete partijtje afdoen als eindeloos zaniken. Ik hoop dat in de toekomst alle fracties eens deze laatste gedachte als uitgangspunt nemen voor hun inbreng in de raadsgesprekken. Ik zal echt niet klagen, wanneer twaalf Hoornse fracties ontdekken dat meer samenwerken een kortere en interessantere vergadering oplevert. Misschien dat het nog vaker zal leiden tot samenvoegen van fracties. Dat is vele malen zinvoller dan afsplitsen.
Ik denk dat de vergadertijd een prettig stuk korter zal duren. Prima toch? Dan hoeft niemand zich meer te verontschuldigen.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
