Begrotingsmissers

Recent is bekendgemaakt dat de kosten voor de renovatie van het Binnenhof maar liefst 2 miljard (tweeduizend miljoen) euro gaat kosten. Dat is ruim vier keer duurder dan aanvankelijk begroot, waarmee het streven om de verbouwing sober en doelmatig te houden volledig is mislukt. Een weg terug is er niet meer. De interne verhuizingen hebben plaatsgevonden en zijn nog steeds in volle gang en datzelfde geldt voor de werkzaamheden die zijn begonnen in 2021.

Er zullen bij het begin van de plannen tot verbouwing ongetwijfeld onderzoeken hebben plaatsgevonden, op basis waarvan men uitkwam op de eerste begroting. Naar nu blijkt is dat klaarblijkelijk niet zorgvuldig genoeg gedaan, want er komt een waslijst aan onvolkomenheden naar voren: veel meer asbest, slechte plafonds, onduidelijke kabels en leidingen, aangetaste constructies, lekkages, extra veiligheidsmaatregelen, opgelopen kosten van materialen en lonen, verrotte plafonds, instabiele dakconstructies, duurzaamheidsplannen en nog wat onvoorziene zaken. Allemaal posten die door de begroters over het hoofd waren gezien. En dan te weten dat van alle varianten uiteindelijk gekozen is voor de goedkoopste en snelste variant met een verbouwing van het hele complex in ruim 5 jaar tijd. Goedkoop is het in ieder geval niet te noemen met die twee miljard en dan loopt het project ook nog eens flinke vertraging op. Het is pas op z’n vroegst eind 2028 klaar, in plaats van 2026, het jaar waarop werd gemikt.
Nou kunnen zich tijdens werkzaamheden zaken manifesteren die simpelweg niet in te schatten waren, maar een begroting opstellen van nog geen half miljard (waar ongetwijfeld ook een post onvoorzien in zal zijn opgenomen) die vervolgens uit zal komen op minstens twee miljard is van zodanige proporties dat je kunt spreken van een ontluisterende serie blunders.

In Hoorn hebben we onlangs eenzelfde begrotingsmisser onder ogen moeten zien. Het Westfries Museum zou een drastische verbouwing ondergaan die maximaal drie jaar zou duren en 16 miljoen euro zou kosten. Er bleken twee Nederlandse aannemers die bereid waren aan de slag te gaan in Hoorn, maar niet voor dat bedrag. Te vrezen valt dat ook hier minstens een verdubbeling van de begrote kosten uit de koker zal zijn gerold. Een aanpassing van het wensenlijstje van het museum ligt voor de hand. En dan moet het grootste project ooit in Hoorn, de Poort van Hoorn, nog van start gaan, waarmee honderden miljoenen euro’s gemoeid zijn. Als daar uiteindelijk ook een verdubbeling van de kosten uit gaat rollen voorzie ik een eenvoudige ondergrondse parkeergarage met een ondergrondse doorsteek naar de stad (is vele malen goedkoper dan de voetgangersbrug met de fraaie naam Traverse) en heel veel woningen, inclusief veel accenten zoals tegenwoordig woontorens worden genoemd in bouwkringen.

Ook in een recent verleden moest men veelal rekening houden met overschrijdingen van het budget. Daarbij ging het om geringe percentages, zoals bijvoorbeeld bij het geschil tussen Heijmans en de Provincie tijdens de aanleg van de Westfrisiaweg. Maar een verviervoudiging van het geplande bedrag is natuurlijk te belachelijk voor woorden.