Het is halverwege januari en de Hoornse politiek is weer met frisse moed en duidelijk goede voornemens gestart. Er zijn insprekers, waardoor het allemaal een stukje serieuzer lijkt te zijn. Hoopvol ook, want men neemt de moeite om in het kloppende hart van de Hoornse democratie een wens uit te spreken om mogelijk onheil af te wenden. Steevast worden door diverse fracties aanvullende vragen gesteld, zodat het voor ieder duidelijk is waar het precies wringt en de inspreker minimaal de illusie krijgt nu eens een keertje gehoord te worden.
Doorgaans hebben de insprekers zich goed voorbereid en handelt het over een kwestie waarover het college een heel andere oplossing voorstelt dan voor hen wenselijk is. En natuurlijk hoor je door de vragen die gesteld worden door de fracties met welke fractie het inspreken vooraf goed is doorgesproken. Mocht je dat op dat moment niet helemaal goed hebben gemerkt, dan krijg je een herkansing wanneer het betreffende agendapunt wordt besproken. In de pitch van minstens één fractie komt namelijk de visie op het probleem op precies dezelfde manier terug als van de inspreker.
Onze raadsleden en commissieleden getuigden de hele avondvergadering van een stukje moedgevende collegialiteit en de wil om in gezamenlijkheid een beschaafde discussie aan te gaan met elkaar. Mij ontroerde het zelfs enigszins. Geen spoor van vijandelijkheid of bittere opmerkingen die men elkaar in het verleden wel eens toewierp. Men bedankte elkaar veelvuldig. Natuurlijk werden elkaar verhelderende vragen gesteld, zelfs met nauwelijks verholen kritiek, maar telkens werd beantwoording van de vraag voorafgegaan door een welgemeend: ‘Dank u voor de vraag.’ Of ook wel na uitleg van een wethouder waarom de wens niet ingewilligd kan worden: ‘Dank u voor de heldere uitleg.’
Kijk, op die momenten vind ik het wel eens moeilijk om in het volle licht te zitten. Wanneer in een opera na een moeizame relatie een liefdevolle opening gevonden wordt dan zit ik te grienen van plaatsvervangend geluk. Maar dan staat het zaallicht niet aan en geen enkele gezicht staat in mijn richting gekeerd. In het begin van de vergadering dacht ik nog dat de beleefdheden niet zo lang zouden duren, maar het bleef de hele avond een dankuvoordevraagvergadering.
Dit is hoe het ook kan werken en ik vind het zo mooi om te zien dat na behandeling van het agendapunt een zekere nazorg wordt gepleegd door de fractie die zich het lot van de inspreker het meest aantrok. Afgelopen dinsdag ging het bijvoorbeeld over de plannen voor vernieuwbouw of nieuwbouw van de Hoornse basisscholen en één van de besturen zag donkere wolken opdoemen in nabije en iets verdere toekomst en nagenoeg de complete fractie van Hart van Hoorn, inclusief de leden die deze avond niet eens het woord zouden voeren, gaf de bemoedigende nazorg aan het bestuurslid dat zo zorgelijke had ingesproken. En zo vriendelijk en hartelijk ook. Het was net of zij de zich gedupeerd voelende bestuursleden al enige tijd ook kenden.
Natuurlijk kun je vinden dat in de raadzaal best vurige woordenwisselingen mogen plaatsvinden met rooie koppen en nauwelijks te bedwingen emotie. Per slot van rekening duurt zo’n vergadering doorgaans een uur of drie en dat is voor veel mensen bij een zich gezellig doch gezapige voortkabbelende bespreking een hele zit. Maar ergens denk ik ook dat het toch ook zijn goede kanten heeft dat democratiebeleving heel beschaafd kan. Ik ben benieuwd of andere vertegenwoordigers van de fracties volgende week begaan zijn met dezelfde inzet. Of dat er op uiterst beschaafde wijze vileine opmerkingen worden verwerkt in reacties op elkaar. Politiek blijft boeien!
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
