Ik rijd nog steeds in een ouwe Fiat Doblò rond. Uit 2006 stamt hij en dat kan natuurlijk niet meer. Ik ga een Tesla kopen. Ik weet het, die is hartstikke duur en ver boven mijn budget, maar zeg nou zelf: voor iemand als ik ben, is dat de enige oplossing. Ik besef dat ik alle centen bij elkaar moet harken en op een andere manier moet leven om het te kunnen betalen. Ik stel in dat wij onze schoenen blijven dragen totdat ze echt afgedragen zijn. Cadeautjes uitdelen stopt natuurlijk. Ik vertel mijn kleinkinderen van 2 en 6 dat Sinterklaas niet bestaat en dat ze nu wel genoeg speelgoed hebben.
Theaterbezoek wordt regulier tv-vermaak. Geen Netflix. Mijn weekendborrel blijft in de fles. Niet meer naar de bloemist, want wat is er mis aan een dressoir met plastic rozen? Wij zijn niet meer jarig en je mag best je lege blikjes bij ons afleveren. We zoeken naar de aanbiedingen bij de Aldi en op 11 november zijn we niet zichtbaar thuis. Wij hebben een goed huis en een fraaie tuin, dus… .Wie goed voor de dag wil komen moet daar gewoon wat offertjes voor opbrengen.
Ik ben hiertoe enorm geïnspireerd door de gemeenteraad van Hoorn. Daar weet men van opofferen voor een groter doel. De plannen voor een tunneltje en een parkeergarage zullen de stad goed doen. Niemand die in de toekomst de stad Hoorn bezoekt zal de gedachte krijgen: wat een armoedig zootje. Het realiseren van deze plannen alsmede het opknappen van het Westfries Museum zullen de financiële positie van de stad geen goed doen. Eerlijk gezegd is dat allemaal niet op te brengen en zal het de gemeente met een schuld van tientallen miljoenen opzadelen, ondanks en dankzij de financiële tegemoetkomingen vanuit provincie en Rijk. We vrezen niet voor niets de komst van ravijnjaren. Maar daartegenover durven college en raad stappen te ondernemen om dat verlies enigszins te verkleinen.
Er zal stevig worden bezuinigd op allerlei zaken die nu nog vanuit de gemeentekas worden bekostigd. Neem nou bijvoorbeeld Expoost, de gratis toegankelijke expositieruimte in het Statenlogement. Je kunt daar gewoon zonder betalen naar binnen stappen en hedendaagse kunst bekijken en zelfs kopen. Daar draagt de gemeente het enorme bedrag van € 10.000,- per jaar aan bij. Nou, dat stopt en zo zijn er nog meer zaakjes die besparingen kunnen opleveren. In het totaal wel bijna drie miljoen! En natuurlijk zullen verschillende taken van de gemeente wat meer gaan kosten voor de burgers. Logisch, want voor niks gaat de zon op en voor een paar centen de ambtenaren voor jou aan het werk zetten is iets van vroeger. Aan de inkomstenkant van de gemeente zullen dus een aantal miljoenen kunnen worden bijgeschreven. We zijn echt nog niet de duurste gemeente voor de burger, dus … .
En natuurlijk zal er best wel weer een tijd aanbreken dat de schuldenlast wat draagbaarder zal zijn. De eerste tien, twintig jaar niet, maar daarna! Tegen de tijd dat de tunnel en het parkeergebouw en ook het museum weer toe zijn aan groot onderhoud, zullen er vast wel weer goede oplossingen komen. We moeten vooral niet te negatief denken over de toekomst. Er zijn echt wel andere kreten te bedenken over het handelen van college en raad dan: après nous le déluge.
De stad zal veranderen. Terwijl mooie verkeersverrijkende projecten klaar komen, zal de stad een flink aantal dingetjes om de stad op te fleuren en leefbaarder te maken armer zijn. Dat is onvermijdelijk. We leven niet voor de lol en elders in de wereld kan het er veel desolater zijn dan in Hoorn. Er blijft echt wel genoeg over voor toeristen om de vlotte toegangsweg naar het autoluwe historische deel van de stad te rechtvaardigen. We moeten natuurlijk niet alle infrastructuur pover houden vanwege linkse hobby’s als cultuur en kunst.
Bij ons thuis zal dus in navolging van het nieuwe denken van de stad het een en ander veranderen. Ik weet alleen niet of ik mevrouw Grosthuizen zover kan krijgen. Zij is veel meer van de gezelligheid, de leefbaarheid en van de liefde. Daar zit de ziel van ons samenzijn, heeft zij meermaals betoogd en ik heb me steeds laten overtuigen. Er bestaat meer dan voeding en een dak boven het hoofd. Je moet ook leven. En nu ik erover nadenk, zeg ik: ze heeft gelijk! Laat die Tesla maar zitten. En wanneer je mij weer ziet rondkarren in een oude Doblò, dan mag je denken: er zit een ziel in zijn bestaan. Zal dat er ook blijven in de stad of zijn ze daar allemaal met een paraplu op het hoofd geslagen?
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
