Hoe boeiend, vermakelijk of saai kan een raadsvergadering zijn? Ik word af en toe na afloop van zo’n sessie daarover geraadpleegd. Ik meen af en toe verontschuldigende en zelfs medelijdende blikken in mijn richting waar te nemen. Door niemand gekozen, geen inbreng hebbend, maar geduldig wachtend tot er weer iets van belang wordt gezegd, zo ziet men mij doorgaans zitten achter de perstafel.
Medelijden is niet nodig. Natuurlijk vis ik naar geloofwaardigheid wanneer ik zeg dat het mijn hobby is om verslag te doen van hun beraadslagingen. Of dat ik zeg het te doen om het bestaansrecht van onze omroep te beklemtonen. In beide beweringen schuilt veel waarheid, maar misschien doe ik dit werk ook om dezelfde reden waarom politici zo graag gekozen willen worden. Je kunt je af en toe laten gelden. Dat vergt wel wat vaardigheden waarvoor doorgaans geoefend dient te worden.
Er zijn in Hoorn politici (ik moet altijd even glimlachten wanneer ik politici zeg) die er al heel lang ervaring in hebben opgebouwd. Zij bezitten een soort van lokale flux de bouche. Zij zijn zich daarvan bewust en worden nooit moe de minder ervaren collega’s te laten horen hoe ver ze er al in gevorderd zijn. Er zijn ook politici die van nature goed van de tongriem gesneden zijn en dat af en toe willen laten horen, maar zij zoeken ook de schoonheid van de beperking. Zij zijn wars van herhalingen en verwoede pogingen om de anderen ervan te overtuigen dat zij behulpzaam willen zijn om hun meer hun denkrichting in te krijgen en aldus toch weer een aantal aandachtseconden te scoren.
Als toeschouwer zou je geneigd kunnen zijn om hoge cijfers uit te delen aan niet aflatende verdedigers van de eigen ideeën. De iets meer in deze materie ingevoerde toeschouwer weet natuurlijk beter. Die herkennen kletsmajoors na drie zinnen. Zij hebben het niet nodig dat een voorzitter wanhopige pogingen doet deze lieden te stoppen, opdat de vergadering niet langer gaat duren dan in de agenda aangekondigd staat.
Wie zich in Hoorn ingetogen of exaltatisch opstellen om standpunten weer te geven ga ik nu niet verklappen. Er zijn ook onder de nieuwkomers in de raad (zij zien zichzelf niet meer zo!) geboren redenaars. Die zijn voor mij hoogtepuntjes. Zorgvuldig hun woorden kiezend, aanvankelijk vanaf een papier of tablet, maar na de ingeoefende pitch à l’improviste op hetzelfde niveau doorgaan. Chapeau! Ik vind mooi taalgebruik prettig, maar mooie woorden zijn natuurlijk niet de garantie dat er ook mooie dingen mee worden gezegd. Hakkelend naar de juiste woorden zoeken voor een goede zaak stel ik ook enorm op prijs. Het gelijk kent vele manieren om zich te uiten.
Het is juist heel mooi wanneer je na een betoog een aanvankelijke gereserveerde of zelfs tegenovergestelde mening ziet omdraaien. Een raadslid dat zich laat overtuigen door een ander, niet dat die persoon zich makkelijk laat inpakken, maar dat argumenten hun bedoelde werk verrichten, dat zijn de veel te zeldzame momenten dat een overleg leidt tot beleid dat niet slechts bedoeld is om de kiezers van straks te laten zien dat men pal blijft staan bij in beton gegoten meningen. De afgelopen raadsvergadering kende zo’n prachtig moment, dat zelfs door andere raadsleden werd herkend als hoogtepunt.
Rob Brandhoff van het CDA gaf het aanvankelijke verzet tegen een besluit op, nadat hij van wethouder en van raadslid Jessica Visser van Lokaal Hoorn tegenargumenten hoorde. Hij gaf toe dat hun argumenten hem van gedachte lieten veranderen en hij bedankte hen er zowaar voor. Hoe hoog mag je Rob Brandhoff en het CDA dan prijzen? Je hoort van mij niet over welk onderwerp het ging of hoe terecht het is dat Rob zich liet ompraten. Dit is waar het om dient te gaan in de gemeentepolitiek. Het was geen moment van zwakte, maar een schitterend moment van kracht. Dit is waar democratie om gaat. Een instemmende roffel op de tafels gaf aan dat er hoop is. Later in de vergadering stemde een wethouder van harte in met een voorstel vanuit de raad.
Ik ben naar huis gegaan met het gevoel dat de Hoornse gemeenteraad in de toekomst nog vaker dit soort hoogtepunten laat zien. Waardering voor elkaars standpunten kan een hoop goeds opleveren voor de stad en per slot van rekening zit je als raadslid daarvoor. En ik heb er niks op tegen na elke vergadering met een tevreden gevoel naar huis te keren in de overtuiging dat Hoorn beschikt over echte politici.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
