De raadsvergadering van afgelopen dinsdag duurde langer dan de planning was en voor het overgrote deel kwam dat doordat er geen plaats lijkt te zijn voor emoties. Wanneer daar een plek voor gevraagd wordt, omdat het bij een raads- of collegelid speelt, dan wordt daar behoorlijk onwennig op gereageerd. Dat is althans mijn conclusie, nadat ik de vergadering van begin tot het einde ter plekke heb gevolgd en later via de uitzending gemist manier van de Hoornse raad op zoek ben geweest naar bevestiging of ontkrachting van mijn gevolgtrekking.
De bespreking van het rapport over de gang van zaken rond de aanbesteding en gunning in verband met de vroegere viskraam in de haven was al in een vergadering van de raadscommissie aan de orde geweest, maar er was behoefte om het gesprek netjes af te ronden. De burgemeester kreeg het voorrecht om dit punt te bespreken met de raad, die met nog een aantal op onbevredigende wijze beantwoorde vragen zat. Belangrijk was de conclusie dat in het voortraject fouten zijn gemaakt. Een onderzoeksbureau haalde dat boven water en het staat klip en klaar in het rapport.
Er staat in het rapport ook dat de rest van het traject, de wijze van aanbesteden en gunnen wel volgens de regeltjes verliep. Dat was eveneens in de commissievergadering duidelijk gemaakt. Als toeschouwer kreeg ik de indruk dat de raadsleden dit ook wel hebben begrepen, maar er speelde veel meer en dat had te maken met de reactie van het college en met name de burgemeester op de constatering dat er fouten zijn gemaakt. Ja, melden dat er fouten zijn gemaakt en dat men er van wilde leren en dus samen met de raad afspraken maken over hoe het voortaan wel moest gaan, dat was de meesten wel duidelijk. Natuurlijk moet je wel even doorvragen over de periode waarin de goede voornemens een werkelijkheid genoemd mochten worden zodat je weer iets in handen hebt om corrigerende tikken te rechtvaardigen.
Er waren fracties die veel meer verwachtten van de burgervader. Met name Arnica Gortzak van de PvdA noemde de positie van haar fractie twee jaar geleden toen zij de gang van zaken aankaartte. Ze werden weggezet “als gekkies” en dat werd twee volle jaren gevoeld. Ze keek er authentiek zeer geëmotioneerd bij. Wat verwachtte ze van de burgemeester? Alleen maar erkenning dat ze het bij het juiste eind had? Wilde ze excuses? Genoegdoening? Ik kreeg het idee dat de burgemeester in ieder geval zelf het idee had dat hij alle noodzakelijke zaken al had genoemd. Toch bleven er vragen terugkomen van Chris de Meij (LH) en van Menno Jas (DRP). Chris eiste genoegdoening om het zwartgelakte stukje papier dat hij ooit ontving en Menno wilde ook iets horen. Ik kon alleen maar bedenken dat ze vonden dat het college en de persoon van de burgemeester diep door het stof moest gaan.
Burgemeester Jan Nieuwenburg hield dapper stand. Hij herhaalde meerdere malen dat er inderdaad
fouten zijn gemaakt, maar dat de rest van het gedoe helemaal snor zat. ‘Ja, zo is Jan, hè,’ vertrouwde
een raadslid me toe tijdens een van de schorsingen. Misschien dat het daardoor zo lang duurde.
Misschien is de boodschap van afgelopen dinsdag dat emoties er in het besturen van de stad minder
toe doen. Hou het zakelijk. Als je graag wilt jammeren, moet je een ander podium zoeken. Geldt in
Hoorn eigenlijk ook een soort regel, dat wanneer je je fout toegeeft en excuses aanbiedt, dat je dan
ook je portemonnee trekt om het excuus geldigheid te geven? Burgemeester Jan heeft voor elke
kleine feestelijkheid een bos bloemen klaar staan. Met hoeveel bossen zou hij dinsdag de zaak vlot
geklaard hebben?
Natuurlijk had de zaak in nog geen vijf minuten afgehandeld kunnen zijn. Waar we naar keken was
één bloedeloze veel te lang uitgerekte voorstelling. Natuurlijk is een Zuid-Europeaanse manier van
politieke discussies voeren een stuk spannender. Echte woedeaanvallen met zwaaiende ledematen,
onparlementair taalgebruik, diepe gevoelde emotionele uitbarstingen van spijt. Tranen desnoods.
Eindigend in warme omhelzingen waarbij alles weer goed komt en ik, met niet te bedwingen tranen
van ontroering, tevreden na afloop van de vergadering naar huis toog. Maar we zitten niet in Zuid-Europa, we zijn in Hoorn, waar een burgemeester met twee keer het werkwoord voelen gebruikend
alle opgespaarde echt bedoelde emoties weet te sussen. Politiek is gewoon erg slecht gespeeld
theater en ik vermoed dat dit wel zo zal blijven.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
