Dinsdag aanstaande zal de eerste Hoornse raadsvergadering van het nieuwe parlementaire jaar plaatsvinden. De voorbereidende vergaderingen zijn achter de rug en er is ook al aandacht geweest voor ingewikkelde onderwerpen in aparte sessies. Heel nuttig, want dan is gelegenheid voor onze politici om vragen te stellen over de inhoud en hoeft er nog niet meteen oppositioneel geschut te worden ingezet.
Raadsleden zitten vaak met vragen en dat is een ontzettend belangrijke zaak. Raadsleden weten niet alles en dat kan ook niet. Zelfs wethouders zijn niet altijd precies op de hoogte van de zaken. Iedereen in de politieke wereld moet met grote regelmaat worden bijgepraat. Nieuwe informatie over nieuwe ontwikkelingen zijn onontbeerlijk om met goede standpunten te komen. Over de onderwerpen waar nog geen informatiesessie is gehouden en die toch te belangrijk zijn om het er niet over te hebben worden met flinke regelmaat artikel 36 vragen gesteld.
Er zijn ook technische vragen om meer duidelijkheid omtrent naadjes van kousen. Ook dit zijn belangrijke vragen. Ik moet je bekennen dat ik momenten heb gekend dat ik over de vragenstellers, wanneer zij dat frequent deden, dacht dat dit vooral werd gedaan om zich te profileren. Misschien dat de reeksen van vragen die in de vakantietijd worden gesteld tot die gedachten hebben geleid. Nu ben ik meer geneigd om te stellen dat fracties die nauwelijks vragen stellen verkeerd bezig zijn. Ze zouden zelfs de indruk kunnen wekken betweters te zijn, die je niks meer hoeft te vertellen want ze weten alles al. Raadsleden hebben per definitie een informatieachterstand, een verschijnsel dat je in alle grote organisaties ook tegenkomt bij leden van bijvoorbeeld de ondernemingsraad.
Wanneer ik in de rol van verslaggever voor HoornRadio bij een commissie- of raadsvergadering aanwezig ben om verslagjes te schrijven over wat er zich allemaal voordoet in de raad, dan moet ik regelmatig vaststellen dat ook ik met een flinke informatieachterstand zit. Voor een deel mijn eigen schuld, want ik had de schriftelijke beantwoording van de vragen ook kunnen nalezen en ik kan alle bijgevoegde stukken bij elk agendapunt doornemen. Dat gebeurt zelden compleet, maar dat komt ook een beetje door mevrouw Grosthuizen.
Zij gaat over ons huwelijk en ons gezinsleven. Daar ga ik ook wel over, maar wanneer ik op politiek gebied serieus wil oordelen of verslag doen, dan komt mijn rol in het huwelijksleven af en toe in het gedrang en dien ik weer duidelijk te zijn over wat voor mij belangrijker is: de Hoornse politiek of mijn bijdrage in ons gezinsleven. Ik wil graag voorkomen dat dit dilemma vaak aan de orde komt. Bovendien heb ik meer hobby’s en er zijn ook nog andere familieleden, waaronder mijn kinderen en kleinkinderen, die een vanzelfsprekende aanspraak op tijd en aandacht mogen doen.
Gelukkig hoef ik in mijn rol (of functie?) van Sjaak Grosthuizen niet van alles precies op de hoogte te zijn. Als Sjaak kan ik me enige verbazing permitteren over wat er nu weer besloten wordt of ik kan voor een duiding kiezen die er enigszins naast zit. Ik denk dat ik af en toe de rol mag spelen van de verbaasde of verbijsterde burger die zich helemaal niet eerst heeft ingelezen in de onderwerpen. Daarnaast hoeven opvattingen niet altijd precies onderbouwd te zijn met informatie over wat wel of niet op enig moment haalbaar is.
Dinsdag is de bundel met columns van het afgelopen jaar klaar om verspreid te worden. Het is de impressie van het 23e jaar dat ik als Sjaak Grosthuizen de Hoornse politieke activiteiten volg. Mevrouw Grosthuizen heeft me nog niet gevraagd hoelang ik er nog mee doorga. Ik hoor uit het politieke wereldje ook geen suggesties om nu eens echt van mijn pensioen te gaan genieten. Misschien zou het chagrijn van enkele politici over mijn stukjes zelf een enorme stimulans betekenen om toch vooral door te gaan.
En op elk moment van besef dat populisme en een absurdistische politieke het zaagwerk aan de stoelpoten van de democratie is begonnen - ook in Hoorn verdorie! – weet ik dat ik moet doorgaan, desnoods zonder humor, met het eigenzinnig kijken naar activiteiten binnen de Hoornse politiek en datgene melden waar mediadirecties liever hun medium niet voor willen lenen. En desnoods met de strijdkreet van een overleden politicus aan wiens kant je me nooit zult aantreffen: ‘At your service!’
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
