Een van de mooiste zaken die een columnist kan overkomen is een mooie term te bedenken om heel kort te beschrijven waar anders minimaal een hele alinea voor nodig is. Zelf bedenken is natuurlijk prachtig, maar het ontdekken van zo’n term die door een ander is bedacht is ook heel mooi. Zeker wanneer zo’n term prachtig bruikbaar is om te omschrijven wat je wilt beschrijven. Zo’n prachtige nieuwe term is: vertraagtaal.
Vertraagtaal is voor het eerst genoemd door filosofe Lieke Marsman, die deze term gebruikte bij Zomergasten om te verduidelijken wat vaak door overheden wordt gedaan om procedures te verhullen, zaken uit te stellen, te verdoezelen enz. Activiteiten die het vertrouwen in de politiek bepaald niet versterken wanneer na enige tijd echt duidelijk wordt wat er werkelijk mee bedoeld werd. Ik herkende dit woord of liever de betekenis van het woord. Nu wijs ik je erop dat het best mogelijk is dat mijn interpretatie van dit prachtige woord iets anders zou kunnen zijn dan Lieke Marsman ermee wil duiden, maar ik neem tegelijkertijd aan dat veel meer mensen betekenissen in deze sfeer ontdekken, omdat een mooiere omschrijving van wat zij tegenkomen nog niet bestond.
Kunnen we deze term ook gebruiken voor zaken die zich in Hoorn afspelen? Welzeker! Ik bedoel de uitroepteken niet als een poging om enthousiasme uit te drukken. Ik wil eigenlijk zeggen: verdomme! Ja, hier treffen wij dat ook aan! Bij onze eigen politici, ook bij hen die wij vol vertrouwen in maart onze stem gaven. Vertraagtaal wordt ingezet bij pogingen processen te vertragen. Dit gebeurt doorgaans wanneer er besluitvorming moet plaatsvinden op uiterst belangrijke zaken. Er wordt dan gevraagd om werkgroepen die de zaak zo goed mogelijk van alle kanten kunnen bekijken, het inschakelen van externe deskundigen of er moeten opnieuw nauwkeuriger participatierondes worden gelopen of men acht het verstandiger besluitvorming te koppelen aan nog verder te ontwikkelen andere zaken die met enige fantasie over hetzelfde gaan. Kongsi’s worden gesmeed met andere fracties of met bevolkingsgroepen en er wordt gelijktijdig gesuggereerd dat dit de enige mogelijkheden zijn om de democratie recht te doen.
Deze week vroeg fractie Tonnaer in artikel 36 vragen om uitstel van een activiteit die past bij het plan om bij de Nieuwe Steen een IKEC en woningbouw te realiseren. De raad heeft op het voorstel om dat daar te laten gebeuren een goedkeurende klap te laten geven en hier en daar werd gemaand nu eens wat meer spoed te betrachten, omdat de zaak al enige tijd getraineerd was gebleven door vertraagtactieken van een aantal fracties, met als belangrijkste kartrekker Fractie Tonnaer. Nu het college tracht de zaak in beweging te krijgen, komen de vertraagtechnieken tevoorschijn, o.a. met het gebruik van vertraagtaal. De vragen van deze week betreffen bomenkap en bouwplannen.
Er kwamen vanuit een oprecht bezorgd lijkende fractie Tonnaer vragen over de voortgang en ik zou iedereen die benieuwd is hoe vertraagtaal er nou precies uitziet willen uitnodigen de brieven met artikel 36 vragen van deze oplettende fractie door te lezen. Voor het gemak te lezen bij HoornGids. De schrijver slaagt er uitstekend in om zijn verlangen de democratie recht te doen en zijn verontwaardiging over het desastreuze afbreekwerk voor onze geliefde bestuursvorm vorm te geven. In zijn schrijven zie je ook een beroep op allerlei uitstelprocedures die volgens deze fractie passen bij fatsoenlijk bestuurswerk, maar die nog beter passen bij een fractie die bij voorbaat en nog steeds vasthoudt aan plannen die door de rest van de raad naar de prullenmand zijn verwezen.
Vertragingstactieken en gebruik van vertraagtaal om je zin door te drijven, waardoor uitvoering van gemeentetaken veel duurder gaan uitvallen noem ik geen dienst aan de democratie. Het is juist het misbruik ervan. Ik ben de filosofe Lieke Marsman ontzettend dankbaar voor het ontdekken van de term vertraagtaal. Het kan het werk van onze politici zo ontzetten duidelijk maken.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
