Soms denk ik wel eens: zou het leven in de prehistorie leuker geweest zijn? Een maatschappij die nog niet zo ingewikkeld vorm gegeven was met een duidelijk: wie is de baas en wie houdt dat voor het gemak of de goede vrede in stand? Er was over het algemeen ruimte zat om te leven en te werken. Ook in deze omgeving, toen het instromende zeewater dat toeliet. Wie een jachthut of later een woning of boerderij nodig had, hoefde hooguit aan een paar andere stamgenoten te vragen: ‘Zal ik mijn spulletje hier neerzetten en kom je me even helpen? Dan schiet het wat meer op.’ Het diepe besef bestond toen dat je het alleen nooit kunt redden. Men diende samen te leven.
Ik heb ooit meegebouwd aan een bronstijdboerderij en ik ga ervan uit dat onze onervaren bouwgroep wat meer tijd nodig had om iets fatsoenlijks neer te zetten dan de mensen van heel vroeger, maar tussen de vraag waar het spul neer te zetten en de laatste hand eraan leggen zat niet zoveel tijd. In een paar weken tijd moet dat met voldoende beschikbare handjes te doen zijn geweest. Maar ja, er waren nog geen overlegorganen, geen participatierondes, geen commissie bouw- en woningtoezicht, geen dorpsraad om in de gaten te houden of het bestemmingsplan niet teveel geweld aan gedaan zou worden en vooral geen milieuregeltjes, CAO-afspraken, hypotheekverstrekkers en geen geboortegolven die groter waren dan er land te vergeven bleef.
In deze tijd is er nog steeds vraag naar nieuw te bouwen woningen en ook plekken waar een bedrijf kan worden neergezet. Hoorn zit in een krap jasje. Nou ja, willen we iedereen in de toekomst laten wonen dan moeten we stapelen. Maar voordat we gaan stapelen moeten we een enorme hoop procedures afwerken. Willen we plek voor een flink bedrijf beschikbaar stellen, dan moeten we dat jaren eerder plannen. We leven in het tijdperk van dat-gaat-zomaar-niet. Er zijn regeltjes en afspraken. Ik dacht ooit in iets te grote simpelheid dat we om ambtenaren aan het werk te zetten een heleboel regeltjes bedachten en hoewel ik vermoed dat het iets anders zit denk ik toch nu dat in deze tijd van groeiend tekort aan werkkrachten we een dreigend tekort aan ambtenaren kunnen oplossen door een heleboel regeltjes af te schaffen.
Het aanwijzen van bedrijfsterreinen kan behoorlijk vervelende gevolgen hebben voor mensen die langs aan- en afvoerwegen wonen. Mensen in de buurt van het bedrijventerrein Gildenweg hebben allang niet meer het gevoel dat het heerlijk is dat er nog zoveel werkgelegenheid bestaat. Bedrijven die graag terecht willen op een nieuw te ontwikkelen stuk Zevenhuis weten dat ze nog wel een paar jaar mogen wachten voordat het zover is. Besluitvorming moet nog plaatsvinden en de voorbereidingen daartoe moeten nog worden opgestart.
In 2020 werd al door mensen die er verstand van hebben gezegd dat er nu in 2022 een behoorlijke vraag naar bedrijventerrein zou zijn, maar het Hoornse gemeentebestuur van 2020 heeft dat niet ingezien. Natuurlijk weet ik dat de Hoornse bestuurders ook in 2020 zeer begaan waren met de ontwikkeling van bedrijvigheid in Hoorn en daarom tracht ik te bedenken waarom men toen niet meteen enthousiast aan de gang geweest is. Ik denk dat het alles te maken heeft met het wereldbeeld waar ook de bestuurders van Hoorn toen mee rondliepen. Er is in een college van burgemeesters en wethouders altijd sprake van verschillende wereldbeelden en in onze democratische bestuursvorm wordt uitgegaan van het wereldbeeld dat de meeste stemmen telt.
We zaten toen midden in de coronatijd, zal ik maar verdedigend voor deze hardwerkende mensen zeggen. Men had wel iets anders aan het hoofd. Ik ben, moet ik eerlijk bekennen, iets vergeetachtiger dan een politicus, dus ik weet ook niet meer of de fractie ÉénHoorn (die was er toen nog niet?) in die tijd ook een waarschuwend of actieopwekkend geluid heeft laten horen, opdat een raadsmeerderheid ontstond om de betreffende wethouder te bewegen zich hard te maken in het college om toch maar meer spoed te zetten achter een plan om het Zevenhuis verder te ontwikkelen. En van wie komt het idee om een bedrijventerrein om te vormen naar een woonwijkje?
Kortom, de keuzes die lokale politici moeten maken zijn veelal te ingewikkeld voor hen. Natuurlijk kan een gemeente terugvallen op adviezen van hen die er wel verstand van hebben en die wachten gretig op zo’n binnenloopaanvraag. Ieder voor zich en de overheid voor allen en zolang de landelijke overheid niet een afdeling gemeenteadviezen onder eigen dak heeft, blijft dat nog wel even zo.
Ik denk wel eens dat we vroeger, heel vroeger een samenleving hadden. Wanneer is die goeie ouwe tijd opgehouden?
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
