Of lees het zelf:
Wanneer een raadzaal tot de nok toe gevuld is met niet alleen de lieden die een gebruikelijke rol spelen bij raadsvergaderingen, maar ook met, laten we zeggen, gewone inwoners van de stad, dan is er meestal stront aan de knikker. Er staat een agendapunt te wachten op vernietigende kritiek van een oppositionele fractie, hoewel we daar ook andere fracties bij zagen in een recent verleden. Het zaalvullende publiek bij de raadsvergadering van donderdagavond liep er echter monter en opgewekt en op z’n paasbest bij en er werden hartelijk handen geschud en naar en met elkaar gelachen.
Het was dan ook een speciale bijeenkomst om de nieuwe wethouders in te wijden. Dat was de hoofmoot, maar er waren ook nog twee aanstellingen als commissielid en vier raadsleden, die de plekken komen opvullen die door vier wethouders werden achtergelaten. Feest dus. Familie, bekenden en media waren opgetrommeld om de benoemingen de benodigde hallelujastemming te kunnen meegeven. Democratie kent zijn feestelijke momenten en die moet je uitbundig vieren, ondanks de mening van sikkeneurige types die menen dat dit een soort feestelijk uitzwaaien is van mensen die naar het front van de lokale politieke strijd trekken om het daar vier jaar lang vol te houden in de hoop dat ze er met zo min mogelijk kleerscheuren van terug komen.
Alle aan te stellen personen hebben de gelofte of de eed afgelegd zich aan uitermate keurige regels te gaan houden. Dat is natuurlijk een hele geruststelling en hiermee onderscheiden we ons zo voorbeeldig van politici in andere landen die belangengroepen tegen volstrekt redelijke wederdiensten en betalingen hun alternatieve algemene belangen helpen verwezenlijken. Wij dienen onze nieuw aangestelde politici nu te bezien als mensen met een voorbeeldfunctie. Wij zullen ons aan hen spiegelen.
Op de agenda stond ook de bespreking van het coalitieakkoord dat door zes fracties in elkaar geknutseld is en wie dit vluchtig doorbladert, kan alleen al aan de titels zien, dat Hoorn de komende vier jaar bijna feestelijk naar een nog hogere plek wordt gestuwd op de lijst van meest gelukkige gemeenten van Nederland. De drie D’s staan centraal. Durven! Doen! Dromen! En de hoofdstukjes waarin dit ambitieuze streven wordt verduidelijkt hebben alle te maken met dingen samen doen. Samen leven, samen wonen, samen ondernemen en leren, samen bereikbaar, samen verduurzamen, samen zorgen, samen genieten en samen doen. Natuurlijk is er afsluitend een hoofdstukje over financiën, want voor alle mooie zaken moet ook betaald worden, maar gelukkig staat nergens het zinnetje: we hebben mooie idealen, alleen jammer ze zijn niet te betalen.
Chris de Meij echter kwam met het voorstel dit collegeprogramma maar niet te bespreken om de feestelijke stemming niet te bederven. Een aantal fracties volgden hem in dit voorstel totdat Niek Heijne van D66 even wilde schorsen om met de fractievoorzitters te overleggen. Ik zag hem denken: met dit prachtige coalitieakkoord verpest je toch geen feestje? En vinden de fracties die het onderwerp ook volgende week willen bespreken dit akkoord eveneens maar niks? Die vraag werd om de feestvreugde niet te vergallen maar niet hardop gesteld. Volgende week gaan we helemaal voor het echie vergaderen. Het benoemingsfeestje ging gewoon nog even door en in de sociale media circuleerden al de foto’s van hen die ter strijde zullen trekken om in Hoorn de komende vier jaar het democratische feestgevoel niet achteraf als onterecht te laten voelen.
Volgende week wordt wellicht iets duidelijker hoe feestelijk de Hoornse democratie zal zijn. Misschien is het toch verstandig niet meteen al toeters en vlaggetjes mee te sjouwen.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
