Bij de redactie van Oud Hoorn hebben we helaas maar relatief kort gebruik kunnen maken van de diensten van Chris Holman. Op vrijdag 10 juni is hij overleden. Als geboren en getogen Horinees wist Chris alles van de stad, de bewoners, de activiteiten, gebouwen, winkels en toekomstplannen. Chris was de zoon van de bekende juwelier aan het Grote Noord. Zijn grootvader was een van de oprichters van de voetbalclub Hollandia.
Al op jonge leeftijd mocht ik kennismaken met Chris tijdens de treinreizen naar Amsterdam, waar we altijd met een vaste groep Horinezen een coupé bezetten, waartoe ook de iets oudere Chris behoorde. Vooral de smakelijke verhalen zullen me altijd bijblijven. Zeker ook die van Chris. Hij was werkzaam in de reclamebranche en heeft tijdens de vele hilarische treinritten uitvoerig verteld over de belevenissen in die wereld. Zijn sollicitatiebrief, vol humor en vele malen door Chris beschreven, luidde: ”Ik ben een jongeman in de leeftijd van 17 jaar en ik versta de kunst om van kat uit de boom kijkers kópers te maken.” Chris werd onmiddellijk aangenomen.
Na de jarenlange gezamenlijke treinreizen verloor ik Chris uit het oog, maar kwam hem gelukkig enkele jaren geleden bij de redactie van Oud Hoorn weer tegen.
In het kwartaalblad van Oud Hoorn kreeg Chris de gelegenheid om herinneringen en avonturen op te halen en te delen met een geïnteresseerd publiek. Zijn betrokkenheid bij de totstandkoming van de Oud Hollandse markten heeft hij uitgebreid uit de doeken gedaan in een artikel dat vele pagina’s besloeg. Chris had een aangename manier van schrijven.
Hij kampte de laatste tijd met zijn gezondheid. Zelf schreef hij mij daarover: ”Graag zou ik doorgaan met het op papier zetten van mijn herinneringen. Helaas zal dit de laatste moeten zijn, mijn hoofd is meer dan helder maar de rest van mijn lichaam laat mij volledig in de steek.” Eerder had hij mij een tweetal bijdrages toegestuurd in het kader van een artikelenreeks over verdwenen winkels in Hoorn. Daartoe behoorde ook een artikel over het juweliersbedrijf Chris Holman & Zn. In dezelfde brief gaf hij aan: ”Geboren en getogen op de ‘KreditBoulevard’ liggen prachtige verhalen over banketbakkerij Halsema, schoenenspecialist Cees Aben, de hoedenwinkel van Schouten-Roelofsen, de tassenwinkel van Van Wijk, de automatiek van Dennis, enzovoort enzovoorts mij voor op de lippen.”
Zijn grote betrokkenheid bij de stad kwam tot uiting in zijn laatste zinnen, waarbij ik me op dat moment niet realiseerde dat het zijn laatste brief aan mij zou zijn: ”Ik wil deze mail niet eindigen in mineur en je een tweetal complimenten geven. De eerste voor je bemoeienis om te voorkomen dat Hoorn opgescheept gaat worden met een foeilelijke bovengrondse parkeergarage. Maar ook voor jouw heerlijke beschrijving van ‘het kaaswagentje’. Zo herkenbaar op de vele doortochten die wij op weg naar Spanje maakten. Het was bij aangrenzende tafeltjes in restaurants eerder gewoonte dan uitzondering bij Hollanders. Hilarisch, maar als landgenoten ook beschamend. Wally wat spijt het mij dat wij elkaar niet vaker ‘tegen het lijf’ zijn gelopen. Met warme groet van Chris.”
Chris is niet meer. Een ontzettend verlies.
