Heel veel Horinezen en Hoornaars hebben in de afgelopen jaren kennis gemaakt met Pierre Janssens en verreweg het merendeel van die mensen heeft daar goede herinneringen aan. Een burgemeester met een onverbrekelijke band met de stad Hoorn en de inwoners. Veel mensen in onze stad hebben een persoonlijk verhaal met hem. Op veel gebieden was het onvermijdelijk om Pierre Janssens tegen te komen en te ervaren dat zijn interesse voor jouw activiteiten groot was en dat hij wilde nagaan in hoeverre dat de stad verder vooruit kon helpen.
Pierre Janssens kwam uit een tijd dat burgemeesters hoorden tot de notabelen van de gemeente, voor wie de gewone burger bijna eerbiedig de pet af nam. Dat was met Pierre meteen al niet het geval, hoewel ook nu nog mensen met eerbied en ontzag de hoogste bestuurders tegemoet treden. Ik durf te bekennen dat dit bij mij ook heel lang het geval is geweest. Mijn ouders hadden mij het ontzag voor de autoriteiten zorgvuldig ingelepeld en zo was mijn houding dan ook naar de burgemeester van Hoorn. Toen Pierre in 1982 in Hoorn aantrad als burgemeester was dat respect bij voorbaat voor hotemetoten nog diep in mij geworteld en Pierre heeft dat veranderd.
Niet dat ik nu minder respect voor hem heb. Pierre was benaderbaar, je kon zomaar met hem praten en heel af en toe is dat gebeurd tijdens de ledenvergaderingen van de PvdA, waar ook hij lid van was. Pierre kon je ineens op de schouder tikken met de vraag wie je was. Toen in september 1999 Sjaak Grosthuizen in mij tot leven kwam en de politieke gebeurtenissen van de stad onderwerp werd van de columns, kwam het doen en laten van Pierre Janssens regelmatig als onderwerp terug. De prestaties van het stadsbestuur daarvoor zijn niet geheel aan mijn aandacht voorbij gegaan, maar hebben me nooit het idee gegeven dat er maar wat aan gerommeld werd. Het liep allemaal best naar mijn gevoel. De jaren dat ik als columnist het doen en laten van de lokale politiek volgde werd me dat steeds duidelijker. Na zijn pensionering kreeg ik zelfs een nog duidelijker beeld van wat zijn prestaties als burgervader waren geweest en dat kwam door Pierre zelf.
Pierre was als pensionado nog lang niet klaar met zijn Hoorn. Hij was nog betrokken bij diverse zaken die hij belangrijk vond. Niet alleen de muziek, niet alleen het wijkoverleg, niet alleen diverse andere zaken waarover heel wat mensen kunnen verhalen. Ook voor mij heeft Pierre veel betekend. Hij kwam graag bij ons op de Jules Verneschool voorlezen tijdens het voorleesontbijt. Hij wilde mijn columns toegestuurd krijgen en ik kreeg met enige regelmaat aanwijzingen om de tekst te verbeteren of een kritische opmerking over de inhoud. Ik moet bekennen dat ik daar veel aan gehad heb. Toen ik hem bijna wekelijks op de sportschool sprak is een band ontstaan die zeker voor mij betekenisvol was. Pierre hielp met tips en met het voorstellen aan mensen die mij verder konden helpen met zaken waar ik op school mee bezig was.
Mijn beeld van een afstandelijke autoriteit is finaal aan gruzelementen gegaan. Wanneer een wethouder of burgemeester nog met de nodig poeha zal rondlopen, zou ik dat als ongepast beschouwen. Pierre en later zijn opvolgers in Hoorn hebben Hoorn burgemeesters geleverd die er waren voor de mensen in de stad. Een burgervader met interesse en oprechte inzet voor al zijn burgers, zo hoort het te zijn en Pierre Janssens was zo.
Tegenwoordig krijgen raadsleden na drie periodes zitting in de gemeenteraad een koninklijke onderscheiding. Pierre kreeg er ook een, maar voor mij mag een stad zijn burgemeester die zo lang gediend heeft als Pierre wel iets meer. Ik begin niet meteen met het voorstel om J.P. Coen op de Roode Steen te vervangen, maar kan er een straat of plein worden vernoemd naar deze grote man?
