Het was alsof ik naar een toneelstuk zat te kijken van een rommelige tekstschrijver en een onervaren regisseur. Toch was er genoeg drama te beleven en was ik toch al van plan gewoon te blijven zitten. De spelers hadden zich van tevoren wel voorbereid op discussies die ongetwijfeld zouden komen, maar uiteindelijk bleef het bij eindeloze reeksen improvisaties.
Het stuk speelt zich af in de Hoornse raadzaal, waar de gang van zaken rond de illegale houtkap door Stichting Stadslandbouw onder aanvoering van hun voorzitter en actiefste lid, tevens raadslid Chris de Meij werd besproken. De rol van Chris, ook de protagonist in dit stuk, werd gespeeld door Chris de Meij zelf. Chris heeft een enthousiaste reactie van wethouder Simon (gespeeld door Simon Broersma) opgevat als een definitieve toestemming om volledig zijn gang te kunnen gaan en heeft zich doof gehouden voor mitsen, maren en tenzij’s die hem ook moeten hebben bereikt. Dat resulteerde in stevig optreden inclusief aangifte en integriteitsonderzoek jegens Chris, ingebracht door burgemeester Jan (overtuigend maar misschien iets te assertief neergezet door Jan Nieuwenburg).
De diverse fracties die de raad rijk is hebben in een vorige vergadering te horen gekregen hoe de vork in de steel zat en leken zich bij de toen geldende feiten te hebben neergelegd. Een erkend onderzoeksbureau heeft de feiten op een rijtje gezet en rapport uitgebracht. Ergens tijdens het uitzoeken van dingen die wanneer, hoe en door wie zijn gecommuniceerd kwamen enkele mailtjes boven water die wethouder Simon had laten uitgaan. Hij was, zo mag je best stellen, enthousiast over de plannen van de stichting van Chris om een voedselbos en mooie plek voor bijenkasten in te richten op een plek waar tot dan toch niemand iets te zoeken had.
De enthousiaste positieve reactie van Simon betekende nog niet een carte blanche, moeten we weten. Er waren voorwaarden, onderzoeken en afhandelingsprocedures die eerst aan de orde dienden te komen. En hier ging iets helemaal fout. Chris meende dat de zaak rond was, of hij deed alsof de zaak rond was, of hij handelde op een manier waarop vrienden onder elkaar zaken afhandelen. De gemeente kende de stichting en Chris en daar was veel waardering voor hun activiteiten en Chris kende de mensen binnen de gemeente die over die zaken gaan. Ik heb geen flauw idee of in Hoorn een soort ritselcultuur voor ouwe-jongens-krentebrooddingetjes bestaat of bestond, en dat die ineens was afgelopen voordat Chris dat door had.
In de raadsvergadering werden de antwoorden op vragen over de positieve reacties besproken. Het PvdA raadslid Thomas, gespeeld door Thomas de Groot, trad op als woordvoerder voor deze fracties en hij wilde weten waarom die mailtjes een tijd buiten de informatie over de zaak werden gehouden. De raad had wellicht anders gereageerd wanneer die berichtjes eerder bekend waren geweest. Op dat moment ging het af en toe van dik hout zaagt men planken. Nog voordat Thomas zijn relaas kon doen werd hem al het vuur na aan de schenen gelegd door Aart (ÉénHoorn), meesterlijk neergezet door Aart Ruppert. Thomas hield zich mooi staande en kon, ondersteund door René (de rol van René Assendelft (Hoorn Lokaal)) duidelijk maken waarom de vragen over de gemiste informatie waren gesteld.
Uitleg over de gang van zaken werd uitgebreid uit de doeken gedaan door wethouder Simon, maar daarmee keerde de rust niet terug. Er heerste een duidelijke verdeeldheid tussen de fracties die de vragen hadden ingestuurd en, laten we zeggen, de rest van raad en college. De verbaasde toeschouwers mochten zien dat een meerderheid niet verder met de discussie wilde gaan dan de uitleg van de wethouder en het beantwoorden van alleen de gestelde vragen. Chris zat erbij en wilde een en ander weten en zocht tevergeefs kansen de zaak om te keren. Het gekrakeel ging door totdat burgemeester Jan op ferme wijze de discussie stopte, waardoor Chris niet de gelegenheid kreeg zijn laatste scene uit te spelen en te zorgen voor een cliffhanger, zodat men de vervolgaflevering niet zou willen missen.
Die scene werd uitgesteld tot daags daarna, het moment dat Chris het college en de pers liet weten dat hij naar de rechter wil om zijn deel van het gelijk te kunnen krijgen. Chris zal als de protagonist in dit verhaal zich niets meer aantrekken van het gebruikelijke midpunt in een toneelstuk, waarna hij tot inzicht komt en hem grootmoedig vergeving zal worden geschonken of niet. Nu stevent het verhaal af op een dramatisch hoogtepunt waar er alleen nog maar slachtoffers zullen vallen. Even zal het spannend zijn of Chris erin zal slagen het blazoen van Jan te besmeuren of dat Simon consequenties zal ondervinden, maar duidelijk is nu dat voor Chris het doek zal vallen. De vraag of er in de vervolgaflevering nog fracties zijn die Chris blijven ondersteunen is nog even ongewis. Omdat dit stuk zich in de werkelijkheid afspeelt is het nog helemaal de vraag of er bij toeschouwers nog behoefte zal bestaan aan applaus. Ik twijfel ook sterk aan de interesse van het publiek naar nog meer vervolgafleveringen. Ik in ieder geval niet. Kunnen de spelers in dit stuk zelf de toneellichten allemaal doven, alsjeblieft?
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
