Vanaf een afstandje kun je van een kunstwerk soms beter zien wat het werkelijk voorstelt. Ik realiseer me natuurlijk best dat het niet betekent dat ik vanuit het Moselgebiet duidelijker de betekenis zie van het bericht dat het college niets ziet in het openhouden van winterterrassen van de Hoornse horeca.
Wat ik vanaf die grote afstand waarneem is dat het college niet de kaart speelt van coronarisico’s. Een rommelige aanblik lijkt de belangrijkste motivatie, om dan vervolgens toe te zeggen dat er met ingang van het volgende jaar een proef wordt uitgezet voor drie jaar. En niet geheel van God los wordt er dan bij gezegd dat de deelnemende bedrijven zo genoeg kans hebben om hun coronaverlies te compenseren.
Waren het dan maar drie horecabedrijven die zo’n coronaverlies hebben geleden? Of is het de bedoeling dat de drie bedrijven die een winterterras mogen openstellen het verlies gaan goedmaken voor alle horecazaken zonder winterterras? Ik meen nog iets anders waar te nemen. Het college heeft absoluut geen vertrouwen in deze bedrijfstak wanneer het erop aankomt de horecabedrijven er netjes en toonbaar te laten uitzien. Dat is nieuw voor mij. Is de Hoornse horecabranche sinds de paar dagen dat ik de stad uit ben verworden tot verloederde ranzige naar bier en kost stinkende rotte plekken in het stadshart? Of zijn er tekenen die ik zelfs vanuit Hoorn zelf niet heb opgemerkt, dat er al enige tijd duistere plannen bestaan om de horeca zo onaantrekkelijk te maken dat slechts de meest verstokte alcoholisten zich op bevlekte en beschimmelde horecameubilair wil storten?
Pas na anderhalf tot twee jaar wordt bekeken of de proef geslaagd is. Nou, daar hoeven we natuurlijk niet veel van te verwachten, wanneer de horecaverloedering zover is doorgekankerd als het nu lijkt te zijn in de ogen van onze burgmeester en vijf wethouders. Tot zover kraam ik af en toe ook onzin uit. Het college zal gezien hun in het verleden getoonde scherpe inzichten nog andere argumenten hebben om winterterrassen zo veel mogelijk te weren, waar wij, simpele burgers met simpele consumptiegedachten, niet bij stil hebben gestaan.
Ik vermoed heel sterk dat er toch de vrees is dat horecabezoekers van Hoorn in het afgelopen anderhalf jaar onomstotelijk hebben laten vaststellen absoluut niet te beschikken over verantwoordelijkheidsgevoel. Immers, het is alom bekend dat het coronavirus in allerlei nieuwe varianten zich voornamelijk manifesteert als horecabezoekersvirus. Niet dat die lui allemaal ongevaccineerd zijn, maar zij bezitten een niet te temmen samenklitdrang. Ook winterterrassen ontaarden zodoende in besmettingsmagneten, zelfs voor driedubbelgevaccineerden.
Toch blijft de twijfel knagen over het argument waarmee het college zich heeft geuit tegenover de krantenjournalist die zich doorgaans niet met smoesjes het bos in laat sturen. Is het geheel ondenkbaar dat de Hoornse middenstander al enige tijd gedwongen wordt in een keurslijf van vormen, kleuren en materialen om potentiële clientèle te verlokken tot het doen van aankopen, het lessen van de dorst of het stillen van de honger? Het is daarom niet vreemd dat een horecazaak het aan de stok kreeg met een van college gestuurde boa over de aankleding van het terras. En de uitbundige reactie in de vorm van een petitie is dan ook heel begrijpelijk.
Nu zijn er pal na de winter gemeentelijke verkiezingen en het is geen grote moeite om na te gaan uit wiens kokers de antiterrasbeslissing kwam. We krijgen ongetwijfeld tijdens de eerstvolgende raadsvergadering een pittige discussie hierover. Ik denk dat diverse fracties zich al gebogen hebben over de tekst. Ik raad iedereen aan rustig toe te zien hoe het zelfreinigende systeem in het stadsbestuur werkt. Het is nog geen winter.
Ik heb eigenlijk nog maar één argument waardoor ik kan instemmen met deze maatregel. Wanneer het is om te verhinderen dat ongevaccineerde viruswappies ook ’s winters de terrassen belagen. Maar dat is ook weer een andere pittige discussie.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
