Een huis met een tuintje. Het schijnt de wens te zijn van velen. De vraag is dan ook gerechtvaardigd waarom veel van die voor- en achtertuinen een metamorfose moeten ondergaan tot spuuglelijke tegelstrook. Niets zo treurig als zo’n met tegels volgeplempte vinextuin, omzoomd met zogenaamd decoratieve schuttingen van de bouwmarkt.
Weliswaar is zo’n tegelstrook makkelijk in onderhoud, maar voor de rest kent de van alle natuur ontdane buitenplek louter nadelen. De biodiversiteit verdwijnt bij tegels, dus er is sprake van een gemankeerde tuin. Veel mensen denken dat een groene tuin meer onderhoud geeft en duurder is. Maar meestal is een groene tuin qua onderhoud even duur of zelfs goedkoper.
Regenwater
Daarnaast is er ook het probleem van de hemelwaterafvoer. In groene tuinen loopt het regenwater eerst de grond in. In betegelde tuinen gaat het rechtstreeks naar het riool. En de capaciteit van het riool kan dat in veel gemeenten niet meer aan. Doordat de bestrating van tuinen steeds grotere vormen aanneemt, achten steeds meer gemeenten de tijd rijp om daar iets aan te gaan doen. Enkele gemeentes doen dat door de invoering van de zogeheten ’tegeltaks’, andere gemeentes zien meer in het bevorderen van meer groen door voorlichting.
Wateroverlast
Door de veranderende klimatologische omstandigheden nemen de uitwassen toe. We kennen de recente beelden van de overstromingen in Limburg, België en andere landen. Wat vast staat is dat het onderliggende probleem, namelijk de voortschrijdende verharding van de particuliere ruimte in combinatie met toenemende hoosbuien als gevolg van klimaatverandering, een serieuze aanpak verdient. Heftige regenbuien zorgen steeds vaker voor forse wateroverlast in de stad. Betegelde tuinen vormen een belangrijke oorzaak van het probleem. Door de klimaatverandering zullen die extreme zomerse buien alleen maar toenemen. Waterschappen en gemeenten hebben al veel maatregelen getroffen. Zoals extra bergbassins, duikers en verbreding van riolering.
Angstaanjagend
Al die stenen oppervlaktes houden de warmte vast en veroorzaken in de zomer ‘stedelijke hitte-eilanden’ die de gezondheid van kwetsbare groepen als bejaarden en zieken bedreigen. Waar het regenwater normaal gesproken rustig in de bodem kan worden opgenomen, zorgt bestrating voor een alles-of-niets-situatie. Bij een flinke zomerse hoosbui krijgt de riolering al dat water niet weggevoerd en ontstaat flinke wateroverlast. Straten en woningen kunnen in een mum van tijd onderlopen. En, zoals gezegd, neemt ook de biodiversiteit af: een versteende tuin heeft nu eenmaal niets te bieden aan vogels, bijen, insecten, vlinders en andere dieren. Duizend tuinen met een oppervlakte van 50 m2 vormen samen het equivalent van tien voetbalvelden. Beeld je de enorme stroom water in die van tien betegelde voetbalvelden afkomt tijdens een hoosbui. Het is angstaanjagend.
