Dit is de duizendste column die ik schrijf. Ik moet zeggen: die ik mag schrijven, want columns worden ergens geplaatst en meestal met de toestemming of op verzoek van degene die over de plek van de column gaat. Het wordt je vergund.
Ik ben begonnen te tellen met de columns die ik schreef voor het afdelings- en later districtsblad van de ABOP (later AOb). Dat waren er 36 en daar heb ik een flink aantal jaren over gedaan. In 1999 vroeg Cees Valentijn sr. mij of ik het leuk zou vinden voor Radio Hoorn een column te verzorgen die ik zou voorlezen in het actualiteitenprogramma op de zaterdagmiddag. 18 september was de eerste keer dat ik bloednerveus achter de radiomicrofoon plaats nam. Toen nog voorafgaand aan de uitzending, zodat er nog wat gesleuteld kon worden aan de opname. Steven de Waart deed dat op vaardige wijze. In het eerste jaar kwamen er slechts 16 columns. Na enige weken werden ze live tijdens de uitzending voorgelezen, en elke leesles die ik mijn leerlingen gaf over melodische en dynamische accenten mocht ik nu zelf in praktijk brengen.
De eerste columns konden over vier of meer onderwerpen gaan die zich in de politieke wereld van Hoorn en daarbuiten afspeelde. Ik haalde de benodigde brandstof uit de regionale kranten die ik vrijdagavonds om de veertien dagen bij Cees ophaalde. Dat deed ik totdat ook mevrouw Grosthuizen het te verdedigen vond om zelf een abonnement op het NHD te nemen. Mevrouw Grosthuizen bestaat voornamelijk in de columns en is een kruising tussen de echte echtgenote en de persoon die ik als referentiekader nodig heb. Ik maak het nooit te bont, zodat de echte echtgenote van haar rol kon genieten, vooral wanneer anderen haar begroetten als mevrouw Grosthuizen. De columns kregen een iets steviger basis toen ik besloot per column slechts één thema te behandelen en af en toe te sluiten met een verwijzing naar het begin.
Langzaam maar onhoudbaar groeide het aantal columns per jaar. Na enkele jaren elke week en op gegeven moment ook de hele uitzendingloze zomer door. Nu zijn het minimaal 106 columns per jaar. Pakweg 850 columns zijn geschreven door Sjaak Grosthuizen. De persoon Peter Ursem schrijft nu elke week braaf ook een stukje voor de website van Alex Gitzels, Ons Westfriesland. Alex publiceerde al heel wat jaren ook de columns van Sjaak. Het afdelingsorgaan van de PvdA, Prospect, wordt sinds jaren afgesloten met een column van Sjaak.
Ik besef dat ik niet de enige ben die ervoor zorgde dat al die stukjes tot stand kwamen. Ik ben behoorlijk schatplichtig aan mensen die me als het ware coachten met stimulerende opmerkingen. Pierre Janssens moet ik dankbaar zijn voor de kritische opmerkingen over stijl, spelling en inhoud. Ook Martien Schurink, de persoon die ooit bij de Volkskrant fungeerde als lid van de spelling-Gestapo, en die zo vriendelijk was me fijntjes bij de les te houden. Hans Altman, pseudoniem van medecolumnist bij Radio Hoorn en later Weeff, schreef maar liefst drie uitgebreide columns over Sjaak en diens betekenis voor de maatschappij en het culturele leven. Ed Wagemaker haalde me over om als Sjaak Grosthuizen enkele nieuwjaarsrecepties van de PvdA op te luisteren. Edo van Eekeres, de voorzitter van HoornRadio (voorheen Radio Bontekoe) ben ik bijzonder dankbaar dat hij meeging in de wens van Hendric van Doorn om mijn column bij HoornRadio onder te brengen, nadat Weeff me nogal abrupt in de kou liet staan. Ik ben altijd bijzonder in mijn nopjes met opmerkingen van lezers. Welgemeende dank ook aan de prominente politici van Hoorn die voor de tot nu toe verschenen bundels in gingen op mijn schuchtere vraag het voorwoord te schrijven.
Met grote regelmaat krijg ik op- en aanmerkingen van Hoornse politici, over wie ik nu 22 jaar schrijf. De rol van Sjaak is langzaam veranderd van iemand die zich vanaf de zijlijn vermaakt over politieke gebeurtenissen naar iemand die daarnaast ook vindt dat de lokale politiek voor de leefbaarheid van de stad ontzettend belangrijk is. Sjaak vindt wat van de manier waarop de lokale democratie gestalte krijgt en maakte daar opmerkingen over of stelt vragen die hij zelf niet beantwoordt. Sjaak Grosthuizen zou boven de partijen moeten staan, maar soms betrap ik Sjaak erop dat hij meer Peter Ursem is dan eigenlijk de bedoeling is.
Duizend columns klinkt als veel werk. Dat is het ook, maar bovenal is het een bewijs van het voorrecht dat me nog steeds wordt gegund om dat te blijven doen. Dus voorlopig nog geen Hoornse politiek zonder Sjaak Grosthuizen en geen Sjaak Grosthuizen zonder Hoornse politiek. En zeker geen Sjaak Grosthuizen zonder lezers en luisteraars. Alle lezers en luisteraars ben ik enorm dankbaar voor de bereidheid de columns te beluisteren en te lezen. We gaan onverdroten verder!
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
