Een kadernotavergadering in Hoorn is altijd boeiend. Toegegeven, er zijn voetbalwedstrijden die de spanning bij veel meer mensen doen opleven, maar voor de fijnproever met belangstelling voor het politieke handwerk valt soms ook iets te beleven dat het hart iets sneller doet kloppen. Zelfs een vergadering die bijna zesenhalf uur duurt kan boeiend zijn. Natuurlijk niet helemaal van het begin tot het einde, maar door af en toe pittige discussies kan een avondje Hoornse politiek niet helemaal als zonde van de tijd worden gezien. Ik wil een paar opvallende momenten noemen uit dit geïmproviseerde theaterstuk.
We weten natuurlijk allemaal nog dat het samenstellen van dit college na de verkiezingen in 2018 zeer moeizaam ging en dat het, nadat de boel eenmaal ging lopen, voor de oppositiefracties duidelijk was dat er voor andere plannen niet of nauwelijks ruimte was. Dat heeft naast een typisch Hoorns begrip als ruimtevragers een hoop chagrijn opgeleverd, maar dat leek in de loop der jaren ietwat te slijten. Natuurlijk werden door de partijen die slechts de rol van tegenstribbelende instemmer konden spelen af en toe wat sneren geformuleerd, maar de Hoornse zaken hobbelden meestal goedbedoelend voort. Af en toe waren er harde noten te kraken, harde noten die duidelijk maakten in welk politiek spectrum de fracties in te delen zijn.
Toen kwam de coronacrisis en het voorstel van het college om zonder al te langdurige overlegprocedures tussen raad en college unieke voortvarendheid in aanpak en hulp te kunnen bieden. Ook toen waren er fracties die meenden dat ze in dit spel veel te weinig mochten meedoen. Achteraf of van achteren kijk je de koe in de kont is de sterk verkorte samenvatting van hun mening. Bovendien leken sommige coalitiepartijtjes meer de rol op te pakken van oppositiepartijtjes bij onderwerpen die tijdens de coalitievorming kennelijk gevoelig hebben gelegen.
En toen kwam deze vergadering over hoe de financiën waren besteed en wat de plannen voor het komend jaar dienen te worden. Elke fractievoorzitter kreeg wat ruimer de tijd om zich daarover uit te spreken en amendementen en moties over de kadernota toe te lichten. En mij vielen toen drie betogen op, als momenten van duidelijkere theatrale betekenis in deze voorstelling.
Allereerst het verhaal van Arnica Gortzak van de PvdA. Tamelijk stevige taal met zeer duidelijke verwijten naar zaken waarin het college de plank mis sloeg. Een vraag van haar over hoe het mogelijk is om te spreken van het overhouden van twee miljoen, terwijl er een veelvoud van uit de algemene reserves is gehaald. Wij, simpele burgerij dienen te beseffen dat het bij gemeentes anders gaat dan bij onszelf. Wanneer wij ons eigen spaargeld flink moeten aanspreken om het hoofd boven water te houden en aan het einde van de maand toch twee tientjes in de portemonnee aantreffen, kunnen we dan met goed fatsoen beweren dat we er toch maar in geslaagd zijn geld over te houden? Bij de gemeente kan dat wel, omdat ondanks de hoeveelheid weggehaalde miljoenen uit de gemeentelijke spaarpot de norm voor wat er minimaal in de pot moet blijven nog geen geweld is aangedaan. Arnica en de PvdA zijn niet zo van de fakeberichten. Dus vraag ik me af of ze nu gelijk heeft of dat zij echt is misleid.
Natuurlijk komen er volgend jaar verkiezingen en kan het geen kwaad alvast wat stevige dingen te zeggen. De uitspraak dat je je voor de gemeentelijke politiek met alle misleiding schaamt is dan niet mis. Arnica bleef ondanks aandringen op matiging van haar uitspraken redelijk overeind. Maar dan Menno Jas! Jemig, wanneer je wilt leren om als oppositiepartij stevig over te komen zodat je je kiezers recht in de ogen kunt blijven kijken, mag je bij hem in de leer. Of bij Geert Wilders, maar Menno weet ook andere pijnpunten te benoemen dan de islam. Als geruststelling zei hij dat het woordje misleidend niet in zijn praatje voorkwam, maar toen wisten we nog niet dat hij kwistig was met begrippen als schijnproject, schijnvertoning en waardeloze website. Hij kreeg niet alleen burgemeester Jan Nieuwenburg over hem heen, maar ook diverse verontwaardigde fractievoorzitters. Toch lijkt er meer kans te bestaan aan te tonen dat bij De realistische Partij een alternatieve realiteit de boventoon voert.
De bijdrage van Guido Breuker moet je ook gewoon even beluisteren. Wanneer deze vergadering later ooit eens nagespeeld gaat worden zijn er vast acteurs die blij zijn juist zijn rol te mogen spelen. Ook niet allemaal botertje tot de boom wat het collegewerk betreft, maar niemand voelde ervoor hem uitspraken euvel te duiden. Het kan ook zijn dat men zijn vlotte voorlezen niet helemaal goed heeft kunnen beluisteren. De rol van Roger Tonnaer kan alleen maar gespeeld worden door Roger Tonnaer.
Zesenhalf uur politiek Hoorn, nog steeds terug te zien en te beluisteren, maar wanneer je echte voetballiefhebber bent of liefhebber bent van snelle afwisseling van beeld en geluid, dan raad ik het je niet aan. Ik deed het wel, maar je zou misschien al enige tijd denken dat ik deskundige hulp nodig heb.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
