HOORNGIDS | Het is helaas onvermijdelijk dat je van mensen die je een behoorlijke tijd kent afscheid moet nemen. Ik volg als columnist al een flinke tijd de gebeurtenissen in het gemeentelijke bestuur en dan is het aantal mensen dat je kent uit dat wereldje groeiende, maar af en toe ook afnemend. Deze week is Jan van Ossenbruggen overleden.
Tijdens de eerste jaren als columnist leerde ik hem een beetje kennen. Een beetje, want Jan deed zijn werk als raadslid niet slaande op een grote trom of toeterend over misstanden die moesten worden aangepakt. Ik wist de eerste jaren zelfs niet dat hij buiten het raadswerk wel degelijk muziek deed schetteren op trompet of ander blaasinstrument. Dat hoorde ik veel later ook van hemzelf, toen we eens rustig een tijdje met elkaar van gedachten konden wisselen. Ik kreeg ook het verhaal van hem over het spelen van trompet bij de marinierskapel, buiten in de vrieskou. Dat is wanneer je vingers half bevroren zijn een uitdaging te noemen.
Jan van Ossenbruggen, politicus, zo heb ik hem jarenlang bekeken en ik heb me regelmatig afgevraagd of hij niet bij de verkeerde partij zat. Jan heeft acht jaar lang voor de VVD in de raad gezeten, zonder zich te buiten te gaan aan bezuinigingsdrift op gebieden die hem dierbaar waren. Zijn partij heeft in latere jaren, toen de hand op de knip gehouden diende te worden stevig bezuinigd op culturele activiteiten. In die jaren zat hij niet meer in de raad en wellicht had men dan toch iets anders gekeken naar noodzakelijk financieel snijwerk.
Jan las mijn columns. Wanneer we elkaar ontmoetten vertelde hij dat en hij zei er ook bij dat hij het niet altijd met me eens was. Ik moest echter wel doorgaan. Eenmaal mocht ik zijn repliek op een column van mij lezen op de website van zijn partij. Dat de VVD de partij was waar hij zich toch thuis voelde geloofde ik van hem en het was een bewijs temeer dat ook in deze partij mensen actief zijn met een gevoel voor de menselijke maat.
Veel mensen hebben Jan gekend in zijn rol als musicus op alle denkbare manieren. Zij steken terecht de loftrompet over hem. Een beminnelijk mens in alles waar hij zijn energie, aandacht en liefde in stak. Jan van Ossenbruggen zal daarom bij velen die hem hebben ontmoet in welke hoedanigheid dan ook, een onvergetelijke man blijven.
