HOORNGIDS | Kortgeleden ontvingen maar liefst 85 huurders in Hoorn, Purmerend en Monnickendam een mooie bos bloemen van Intermaris. Omdat zij 40 jaar huren op één adres. In de Korenmolen in Hoorn was het helemaal raak. Daar wonen wel twaalf huurders sinds 1981 op hetzelfde adres. Al wisselde de gezinssamenstelling natuurlijk wel.
Zo ook de heer en mevrouw Wortel en iets verderop mevrouw Bierling-Trok (92). Zij kregen allemaal bloemen overhandigd door Robin Oud, medewerker Leefbaarheid van Intermaris.
Iedereen was nieuw hier
Ook bij mevrouw Bierling-Trok kwam Intermaris langs met een bloemetje. “Hiervoor woonden wij in Amsterdam, met acht buren op een trap. Prima naar het zin. Maar toen verhuisde onze dochter naar een woning met een tuin, in Hoorn. Dat wilden wij ook wel! Dus hup, wij erachteraan. Mijn man vond het meteen heerlijk, die rust. Ik moest erg wennen. We hebben zelfs nog gedacht om terug te keren, maar geen enkele woning kon tippen aan deze. Dus bleven we. Het buurtje was ook gezellig. Alle woningen waren net opgeleverd, dus iedereen was nieuw hier. Twee jaar geleden overleed mijn man. We waren bijna zeventig jaar getrouwd. Ik ben blij dat ik zo dicht bij mijn dochter woon. We eten elke dag samen. En terug naar Amsterdam? Nee joh. Mijn woning is net helemaal opgeknapt!”
Tuin nog altijd heerlijk
Een paar huizen verderop wonen Gerrit (73) en Greet (67) Wortel. Ook zij waren verrast door de bloemen. “Ja, je staat niet elke dag stil bij je woonjaren”, reageert Greet. Snel haalt ze Gerrit uit de tuin. “Daar woon ik zo ongeveer”, lacht hij. “De tuin was in 1981 ook de reden om voor deze woning te kiezen. We belden Intermaris op en binnen een week was het geregeld. Andere tijden…” Het echtpaar had al een zoon en kreeg aan de Korenmolen een dochter. Greet: “Het is altijd een leuke buurt gebleven. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar als het nodig is helpen we elkaar.” Het stel heeft nooit gedacht aan verhuizen. Gerrit: “Pas geleden is ons huis gerenoveerd, van isolatie onder de vloer tot zonnepanelen op het dak. Wij gaan hier nooit meer weg!”
