‘Bij politiek hoort strijd. Strijd om het gelijk, strijd om de aandacht en strijd om de kiezersgunst. Dat is iets wat onlosmakelijk is bij de democratische opvattingen in Nederland en dus ook in Hoorn. Dat maakt het voor een deel van een bevolking een interessant gebeuren. Een ander deel zal het aan hun achterwerk roesten wat er in dat politieke wereldje gebeurt. Ook dat hoort onlosmakelijk bij de Nederlandse en dus ook Hoornse democratie. Voor een grote groep wordt politiek pas interessant, wanneer men aan de poort van de achtertuin gaat kloppen of wanneer de koffie een stuk duurder wordt.’
‘Maar opa, de mensen die in de gemeenteraad zitten willen toch allemaal samen dat het goed gaat met ons?’
‘Natuurlijk, lieverd, maar niet samen. Politiek wil ook zeggen dat ze dat niet allemaal op precies dezelfde manier willen. En dat betekent dat ze ook een beetje hun eigen zin willen doordrijven.’
‘Hoe bedoel je dat, opa? Ik heb van alle partijen te horen gekregen dat ze alleen maar het allerbeste voor de stad willen bereiken.’
‘Ja, dat is wat ze zèggen. Daarnaast willen ze dat het ook met hun eigen clubje, hun eigen partij goed gaat. Ze denken ook een beetje: als het goed gaat met ons, dan gaat het ook goed met de stad, of zelfs: het mag best goed gaan met de stad, maar dat mag niet ten koste gaan van onze partij.’
‘Nou, daar heb ik van geen enkele partij iets van gehoord. Klopt het wel wat u zegt?’
‘Welzeker! Kijk, je zult politici nooit horen zeggen dat ze ook aan politiek doen, om er zelf belangrijker door te worden, of om er wat aan over te houden. Zij weten best dat het af en toe voor sommige politici zo is, maar wanneer ze erover praten, hebben ze het altijd over hun tegenstanders in de politiek. Die doen dat namelijk wel. Die zijn in staat om allerlei trucjes uit te halen om hun eigen partij er veel beter uit te laten komen, zodat wij, de kiezers, liever op hen gaan stemmen.’
‘Trucjes opa?’
‘Trucjes, lieverd. Opa zal een voorbeeldje geven. Stel, dat een partij graag iets heel belangrijks wil opzetten in de stad. Iets waar een groep kinderen, die het moeilijk hebben, heel goed mee geholpen zijn, maar dat kost een hoop geld. Dan kan het zijn dat een andere partij de pest in heeft dat zij niet op het idee zijn gekomen. Of omdat ze het niet belangrijk genoeg vinden om er een hoop geld aan uit te geven of gewoon om te zorgen dat die partij niet met de eer gaat strijken, zodat veel mensen gaan denken: daar stem ik de volgende keer op. Dan kan zo’n partij trucjes uithalen om het niet door te laten gaan of het plan zo belachelijk duur te laten worden dat iedereen zeg: nou, daar stem ik niet meer op.’
‘Hoe doen ze dat dan, opa?’
‘Dat kan op verschillende manieren. Het eerste wat je kunt doen is ervoor te zorgen dat het idee bestudeerd moet worden door bureaus die er verstand van hebben. Is het wel nodig en wat gaat het allemaal kosten en wat is er mis met de manier waarop we die kinderen al tientallen jaren hebben geholpen? Dat gaat altijd extra tijd kosten. Wanneer er een plannetje wordt voorgesteld zeg je gewoon, dat het plan best wel in orde kan zijn, maar absoluut niet op die plek in de stad. Je laat dan wat mensen die in die buurt wonen protestbrieven schrijven en je stelt dan een andere plek voor, maar dan moet dat ook weer onderzocht gaan worden, want je wilt toch het allerbeste voor de stad, nietwaar?’
‘Kost dat ook tijd?’
‘Tijd? Jazeker! En ook een heleboel geld. Ja, met een beetje geluk kan dat per advies minimaal vier maanden uitstel opleveren en dan ga je over op een volgende stap: je gaat de mensen in de buurt van die andere plaats zeggen, dat ze hun beste plek willen verpesten met die voorziening voor kinderen die het moeilijk hebben. Dat het gebouw dat ze willen neerzetten veel te groot is en ook dat er allemaal auto’s extra komen op hun parkeerplekjes.’
‘En dan, opa?’
‘Ja, dan heb je de poppen aan het dansen, want die wijk staat op stelten en dan moet er weer worden gepraat over een plek waar het allemaal wel kan. En als je het een beetje slim aanpakt, moet je die partijen die het allemaal wel willen en zeker de wethouder die erover gaat verwijten dat ze het leefklimaat in die wijk willen verpesten en let op: de afmaker wordt dan, dat je tegen die wethouder gaat roepen dat hij waardeloos werk levert, want het plan schiet voor geen meter op.’
‘Echt waar, opa? Doen ze dat? Dat is toch gemeen?’
‘Oja, en ze proberen de hele wereld te laten weten, dat zij het allemaal veel beter, sneller en goedkoper hadden kunnen doen.’
‘Dat bedoelde u met strijd, opa? Dat ze onder het mom van goed doen voor de stad een hoop geld en tijd verprutsen? Dat gebeurt toch niet bij ons in Hoorn, toch?’
‘Nee hoor kindje, wees maar gerust. In Hoorn zijn de politici een voorbeeld voor heel Nederland. In Hoorn staan alle neuzen bijna altijd dezelfde kant uit.’
‘Eigenlijk wel een beetje jammer, opa. Want zo is politiek toch een beetje saai?’
‘Zo is het, kindje. Zeg, wat hoorde ik, heb jij een nieuwe pop?’
Laat haar nu eerst maar een tijdje gewoon gelukkig zijn, dacht opa. Ze zal later nog genoeg rottigheid voor de kiezen krijgen.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
