HOORNGIDS | ‘De Hoornse politiek snakt weer naar de raadszaal’ luidde de kop van een regionaal berichtje in de krant. Het was de hartenkreet van Roy Drommel, de fractievoorzitter van GroenLinks. En als Roy dat zegt, is hij er echt aan toe. Het is een soort politieke huidhonger die echter door het covid19-virus niet gelenigd kan worden. Voor de raspolitici, met een enorme democratische roeping, is de manier waarop in deze tijd het politieke tegen- en samenspel moet worden bedreven, een waarlijke hel.
Je komt ze af en toe tegen en je herkent ze ook direct. De teistering die de politieke onthouding teweeg brengt tekent hun gelaat, kenmerkt hun hoekige motoriek, is herkenbaar in de manier waarop ze elkaar bejegenen en zo onmiskenbaar duidelijk in ontmoetingen met burgers wanneer met hese stem de vanuit de tenen opgewelde vraag wordt gesteld: ‘O burger, wat kan ik voor je doen?’ Op de opmerking dat alles weer goed komt reageren zij met nauwelijks verholen snik: ‘Dat zeg je alleen maar om mij op te monteren.’
Ook Arwin Rood, de fractievoorzitter van D66, - ik merk even op, dat beide heren deel uitmaken van de coalitiepartijen – spreekt de vurige wens uit weer eens fysiek bij elkaar te komen. Dat moet toch te regelen zijn binnen de richtlijnen van het kabinet? De richtlijn dat men geen samenkomsten mag organiseren, zelfs wanneer de anderhalvemetermaatregel in acht wordt genomen, zou men dan even aan de laars kunnen lappen en een boete van 35 maal € 390,- voor de raadsleden en 6 keer dat bedrag voor het college en nog een paar keer voor ondersteunende ambtenaren en leden van de pers riskeren. Democratie mag wat kosten. En de hoogte van de boetebedragen is tevens een prachtige aanwijzing dat in Hoorn de politiek wordt bedreven door volwassen mensen.
Mocht het zo zijn dat dit zonder boetebepalingen of zonder dat het stiekem gebeurt en de boa’s en politiedienaren naar andere delen van de stad worden gestuurd kan plaatsvinden, dan rijst de vraag: waar is er plek om zoveel vergadermeubilair op gepaste afstand van elkaar neer te zetten? De schouwburg schijn lastig te faciliteren te zijn. Maar we hebben toch ook sportzalen in de gemeente? En wanneer we met elkaar een stel tafeltjes en stoeltjes uit scholen slepen, waar ze ook maar ergens in een hoek zijn weggezet om de RIVM-maat mogelijk te maken, dan slaan we twee vliegen in één klap.
Voor Roy mag de klap op de schouder desnoods even uitblijven. Elke andere min of meer kameraadschappelijke fysieke bejegeningen moeten, om een voorbeeld voor anderen te kunnen blijven, ook maar even wachten op betere tijden. Als die ooit terugkomen natuurlijk! En ik kan zo ontzettend goed met Roy, met Arwin en met andere raadsleden meevoelen! Ook wethouders moeten welhaast mentaal ondersteund gaan worden, omdat ze iedere burger voor wie zij dagelijks schier onzichtbaar buffelen niet in de ogen kunnen zien om daar te ontdekken of hun goede bedoelingen ook in voldoende mate terechtkomen.
Ik zag onlangs een videoboodschapje langskomen van wethouder Samir Bashara, die zo vanuit het diepst van zijn hart, een hart onder de riem wil steken bij allen uit zijn portefeuille. Zijn blik, dat valt mij dan weer op, was er een die getuigde van de moed der wanhoop. Ook hij - dat was voor blinden zelfs te zien - vindt een videoboodschap zoveel leger en minder sprekend dan fysieke aanwezigheid. Dat moet bij alle andere collegeleden precies zo zijn. Ik meen ze te kennen en dan durf ik dit zo te stellen.
Ik ben kennelijk niet met elke bestuurder Facebook bevriend, zodat ik hun bekommerde zoeken naar bemoedigende troost- en sterktewensen niet zie langskomen, maar dat wil niet zeggen dat het hun koud laat dat wij naar hun bestuurlijke activiteiten moeten raden. Maar ooit, en dat zal niet te ver in de toekomst zijn, zal er een nieuwe modus ontstaan, uiteraard via de moderne elektronische snelwegen, waardoor de democratie weer zichtbaar wordt voor hen die zich daarvoor interesseren. Als bidden daarom zou helpen, zou ik dat zelfs overwegen. Ik reken eigenlijk meer op de eigentijdse vaardigheden ten stadhuize. Dan zullen Roy Drommel en Arwin Rood en alle andere politieke doeners weer opfleuren. Wordt het vanzelf even een mooie zomer!
