HOORNGIDS | Volgende week gaat het gebeuren in Hoorn: het digitale vergaderen van de gemeenteraad. Volstrekt nieuw en ook nieuw is het voorstel waarover dinsdag digitaal gebakkeleid mag worden. Een mandaat verstrekken aan het college om ter leniging van coronale noden maar liefst 2,4 miljoen te kunnen inzetten, zonder dat daar eerst in fractie-, commissie- en raadsvergaderingen een mening en richtinggevend besluit over mag worden geformuleerd.
Het is crisis en in crisistijd wordt duidelijk hoe stroperig besluitvorming in een gemeente tot stand komt. Voordat de put gedempt is, zijn er hele kuddes kalveren verdronken. Zo hoort dat nu eenmaal en dat is juist het prettige van echte democratie. Geen overhaaste besluitvorming. Natuurlijk worden de burgers en instanties, die hopen op een vlotte oplossing van hun nijpende problematiek, tot wanhoop gedreven wanneer de democratische besluitvorming in normale tijden zijn beslag krijgt. Een raadslid wordt geacht besluiten goed te keuren en de altijd te krappe begroting noopt tot serieuze en precieze afweging van belangen en je hebt, omdat het echt democratisch is, altijd van die fracties die tegen iets nobels zijn of willen kiezen voor oplossingen waarop een flink deel van de burgerij juist niet zit te wachten.
Dat is regeren zoals het hoort en snelle beslissers moeten zich gewoon maar alleen bezighouden met zaken doen of beleggen, want daar valt met snelle besluiten een hoop te winnen. Het is dus volstrekt tegennatuurlijk voor een gepikt en gedreven volksvertegenwoordiger om de besluitvorming buiten hem of haar om te laten plaatsvinden door een college dat zelfs geen enkel lid van zijn of haar partijtje telt. Doch nu wordt vertrouwen gevraagd omdat het nu eenmaal crisis is en verantwoording kan achteraf toch ook wel? Het is tijd om noodhulpbeleid te ontstropen, te destroperen. Nu even geen tijd voor achterbanstrelende oppositiemomentjes.
De fracties krijgen een regelmatige corona-update en dan krijgt de pers die ook, zodat we tijdens de periode dat het mandaat loopt kunnen zien of de maatregelen al enig succes opleveren of dat ernstige fouten aan het licht komen. Ik ga er dan maar van uit dat bij verslaggeving met dergelijke boodschappen iets vaker van verhullend taalgebruik sprake zal zijn. Maar vertrouw er maar rustig op: dat hebben onze raadsleden direct door en wanneer we weer iets dichter bij de volgende verkiezingen komen, zal dat ruim worden uitgemeten.
Het getuigt van moed dat het college het aandurft met een mandaat te gaan besturen. Natuurlijk klinkt het mooi, wanneer je even de handen vrij hebt om te doen wat je denkt dat goed is, zonder het wekelijks gejeremieer dat de raad niet gekend is in de besluitvorming. Je geeft aan over welk bedrag het gaat en vaag wat over mogelijke doelgroepen en, geheel niet-Russisch en niet-Hongaars een eindtermijn van het mandaat. Het kabinet neemt besluiten op basis van wat deskundigen adviseren. Zal het Hoorns college dat ook doen? Nu gaat dat adviseren over de medische en sociale aanpak van de virusuitbraak en niet over het oplossen van economische problemen.
Het kan zomaar blijken heel goed te gaan met dit mandaathandelen bij de besteding van die 2,4 miljoen. Dan is het de vraag of je als raadslid teleurgesteld dient te zijn, omdat duidelijk is dat je er af en toe niet toe doet. Je zou ook verheugd kunnen uitroepen: zie je wel dat een Ben Tap regime zijn vruchten kan afwerpen? We gaan het tot 31 december allemaal zien. Vergeet niet dat ook voor de zich schrap zettende collegeleden de toekomst ongewis is en dat zij er ook belang bij hebben dat het allemaal een tikje ten goede zal keren. Je ziet: politiek blijft boeiend, ook in crisistijd of juist in crisistijd. Een mooie tijd voor columnisten, denk ik dan uit eigenbelang.
