HOORNGIDS | Deze week ging het coronalied ’Zon’ in première. Het lied wordt gezongen door BN’ers. Het coronalied is een initiatief van Imke Emons die ook achter het applaus voor zorgpersoneel zat. Ze wilde nog meer doen. Het lied moet verlichting en troost bieden aan ons allen.
Maar ook dichtbij huis ontstaan artistieke uitingen door de coronacrisis. HoornGids onthoudt u niet het gedicht dat wij ontvingen van Rob van Dijk. Hij is in Hoorn onder meer bekend als filmer. Als motivatie van zijn gedicht schrijft Rob ”Er bestaat een grote onzichtbare groep mensen die angststoornis(sen) heeft. Daar zijn veel vormen van. Vaak bestaat die angst bij volwassenen uit meerdere angsten. Dit heet generaliserende angststoornis. Veel mensen met deze stoornis krijgen therapie bij de GGZ. Daar leren zij om onberedeneerde angst te onderdrukken door op een andere manier te denken. De GGZ heeft ook te maken met het virus, dus zijn mensen nu op hun partner en/of zichzelf aangewezen. Zolang de crisis duurt en de echte hulpverlening niet te bereiken is sluiten deze mensen zich af. Ook ik heb dat gedaan en ben even niet bereikbaar. Met onderstaand gedicht wil ik iedereen die zich hierin herkent een hart onder de riem steken.”
Corona angst
We worden aangevallen door een onzichtbare vijand die niemand kent.
Een vijand die geen onderscheid maakt tussen wie of wat je bent.
Hij is meedogenloos en zaait verderfenis en dood.
Hierdoor trekken we ons terug naar de plek die ons altijd bescherming bood.
We proberen er allen aan te ontvluchten en onze dierbaren te redden.
Toch raken velen ziek en ontstaat er nu al een tekort aan bedden.
Naast verderf zaait hij ook verdriet en angst.
Angst hoort soms voor eigen bescherming bij de mens maar één bepaalde groep is wel echt het bangst.
Wanneer de angst zich bij je ingenesteld heeft is er al een deel van je leven ingenomen.
Je probeert te vluchten en probeert om er aan te ontkomen.
Je trekt je terug in het donkere en het eenzame bestaan.
Je hart zegt dat je normaal wilt leven maar de angst laat je niet niet zo maar meer gaan.
Mensen met deze ingebakken angst kunnen niet naar een vader, moeder of een kind.
Je denkt de vijand ligt overal op de loer en slaat toe als hij je vindt.
Je wacht af en hoopt dat je deze zware tijd overleeft.
Je huilt in stilte van binnen en hoopt dat je hart het niet begeeft.
Ze zeggen, tijd heelt al onze wonden.
We zullen overleven en ergens weten we ook dat de liefde en het geluk ons snel weer heeft gevonden.
Rob van Dijk #Coronavirus #GGZ #Covic19
