Allereerst een oprechte Mea Culpa van mijn kant. Op 5 februari vergeleek ik in mijn column nog het coronavirus met de Spaanse griep. Inmiddels weten we beter. En ik had beter kunnen en moeten weten. Hiervoor mijn excuses. Het was ongepast.
Inmiddels zijn veel bedrijven en de scholen gesloten. Het is een vreemde gewaarwording. Ik heb een beetje een unheimlich gevoel, met een keerzijde. Onze hele generatie is opgegroeid met het idee van een maakbare samenleving. Dat alles kan zolang we maar willen. En die lat van succes kunnen we zelf zo hoog leggen als we zelf willen. Waarbij succes vooral wordt afgemeten aan een hoog inkomen of een soort van aanzien.
In heel Nederland is dinsdagavond gehoor gegeven aan de oproep om om 20.00 uur te applaudisseren voor de mensen die ondanks het coronavirus het land draaiende houden. Diezelfde zorgverleners staakten op 20 november nog voor meer waardering, loon en collega’s. Ze kregen geen gehoor. Het moet een aparte beleving zijn geweest dat ook het kabinet haar handen maar op elkaar bleef slaan. Ben benieuwd welke gedachte een gemiddelde verpleegkundige, politieman of verzorgende daarbij heeft gekregen.
In de supermarkt doen hele gezinnen gezellig boodschappen. De kinderen hollend en gillend door de winkel, vader achter de winkelkar zoals het hoort en moeder die het vult met toiletpapier, chips en paracetamol. Er zal maar een lockdown afgekondigd worden dan moet je toch je eerste levensbehoeften in huis hebben. Anderen gaan gezellig met het gezin naar het gemeentelijk afvaldepot. De medewerkers daar worden overvallen door het massatoerisme en weten zich totaal geen raad. Maar die hebben nog geluk. De filemeldingen op de radio zijn er nu eens niet van de autosnelwegen. Nee in dit geval zijn de bouwmarkten de locaties van verkeersinfarcten.
Op pleintjes en in winkelcentra hangen de schooljongeren gezellig samen. Nu de school dicht is moet je toch wat. Dus ga je socializen. Ik dacht dat het roken met de maatregelen van de laatste jaren behoorlijk was afgenomen. Maar in plaats van dat de verkeersvliegtuigen hun CO2 boven ons uitstoten snuiven we nu weer die heerlijke sentimentele sigaretten lucht. Tjonge wat heb ik dat gemist.
In het bos en park genieten veel ouderen van een voorjaarszonnetje. Even een frisse neus halen. Uiteraard komen ze de buren tegen die ze door hun jachtig leven al lange tijd niet gesproken hebben. Tijd om bij te praten. Eerst de buurtroddels. Daarna hoe erg het corona virus wel niet is. En dat ze er toch even uit moeten. In de buitenlucht kun je elkaar toch niet besmetten. De buurman moet even niezen. Dat van in zijn mouw heeft hij niet mee gekregen. Gewoon een kriebeltje. Beetje verkouden. Niets aan de hand hoor.
De treinen naar het strand zitten vol. Lekker met de hond ouderwets uitwaaien. Het is nog vroeg in het jaar dus dat zal ongetwijfeld de reden zijn dat alle strandtentjes nog dicht zijn. Jammer. Nu met een warme beker chocolademelk in de hand met het zonnetje in het gezicht is natuurlijk ideaal.
In Brabant proberen ziekenhuizen wanhopig bij andere ziekenhuizen in het land voor patiënten een IC bed te regelen. Die weigeren. Dat regelen ze daar maar zelf onderling.
Bij de grens met België staan opeens politiemensen en douaniers Nederlandse auto’s tegen te houden. Hier winkelen mevrouw ? In uw stad is toch ook een winkel ? Ja maar hier is het goedkoper.
Duitsland heeft haar grenzen met Nederland ook dicht gegooid. Zelfde reden. En je hoort de Nederlander buiten Brabant denken. Ik ben gezond. Gewoon Hollandse nuchterheid dan valt het best we mee Waar komt die weerzin daartegen bij mij opeens vandaan ? O ja ik weet het weer. Ik ben het helemaal eens met de Belgische Minister van Volksgezondheid Maggie De Block. “Blijf in uw kot, en smijt iemand met een snotneus buiten. Ik meen het hé!” Ik voel een lockdown aankomen. Was zij maar onze minister.
Stuurman aan Wal
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
