HOORNGIDS | Op vrijdag 20 maart spelen Dorine Wiersma en Mylou Frencken hun voorstelling ’Waagstukken’ in Schouwburg Het Park. Voor het eerst spelen de twee cabaretières samen een avondvullend cabaretprogramma.
Het idee om samen een voorstelling te maken hing al een tijdje in de lucht. De cabaretières zijn sinds lange tijd vriendinnen en treden allebei al jaren succesvol solo op. Frencken: “We zijn eigenlijk zo met hetzelfde bezig. Dan bedoel ik niet alleen dat we hetzelfde ‘soort’ cabaret maken, namelijk het soort waarin eigen liedjes een grote rol spelen, maar ook onze thema’s komen erg overeen. Het gaat bij ons allebei over de moeilijkheden waar we tegenaan lopen en ons doorheen moeten slaan. We zitten in dezelfde levensfase, vandaar.”
Moed heb je nodig
Via brieven houden de twee elkaar op de hoogte van lief en leed. Over ouders en kinderen waarvoor gezorgd moet worden, over verloren en nieuw gevonden liefdes, over ergernissen in de supermarkt. Over de momenten waarop ze zich voelen alsof ze de wereld aankunnen. Maar zeker ook over de momenten waarop ze zich de ogen uit de kop schamen. In ieder gesprek komt het neer op het hebben van moed, of juist het gebrek daaraan. Frencken: “Ik heb bijvoorbeeld twee hartsvriendinnen die allebei de afgelopen jaren hun huwelijk op de klippen zagen lopen. Met ontzettend veel moed en lef bouwen zij nieuwe levens op. Dat vind ik inspirerend. Zelf ben ik anderhalf jaar geleden opnieuw getrouwd. ‘Ja’ zeggen was echt een groot moment.” Wiersma: “Moed houdt je in leven, zorgt ervoor dat je de dingen kiest die goed voor je zijn. Dat je uit de put klimt.”
Een golf aan nieuwe ideeën
De steeds maar uitdijende briefconversatie bleek al snel een grote inspiratie voor een gezamenlijke voorstelling. Het zorgde voor een golf aan ideeën voor nieuwe liedjes en grappen. Vervolgens was het een kwestie van veel samenkomen en praten. Brainstormen. Wiersma: “Al doende kwamen we erachter dat we samen heel goed kunnen schrijven en componeren.” Frencken: “Toch blijven er dingen die je echt alleen moet schrijven. Met je eigen hoofd, je eigen gedachtekronkels en je eigen gestaar door het raam. Jij hebt die angst en probeert die te verwoorden. Zij heeft die niet. Zij heeft god mag weten wat.”
Niets blijft verborgen in samenwerking
Van tevoren hebben ze afgesproken dat alles gezegd moest worden en dat ze elkaars kritiek moeten verdragen. Anders kun je niet samenwerken. De samenwerking kan daarom soms confronterend zijn. Frencken: “Dingen die ik zelf graag wegstop, mijn rommelgedrag, mijn uitstelgedrag, alles wordt gezien door de ander.” Maar het aanvullen van elkaar voert gelukkig altijd de boventoon. Wiersma: “Mylou heeft een prachtige intuïtie en een geweldig vermogen tot associeren. Ik ben meer een denker, een woordenweger. Ik ben rauwer en botter, zij gevoeliger en frivoler. Frencken: “Dorine fluit me regelmatig terug als ik in een tekst een onduidelijke afslag neem. Zij zorgt voor structuur.”
Twee sterke theaterpersoonlijkheden
Beiden begonnen hun carrière als duo. Dorine samen met Barbara Tiggeler als cabaretduo De Doos. Mylou trad op met haar toenmalige echtgenoot, de te vroeg overleden cabaretier Bert Klunder. Hierna volgden voor allebei een reeks solo-programma’s. Wiersma: “Als duo loop je het gevaar dat je altijd iets van jezelf inlevert. Wij hebben de tijd gehad om allebei een sterke eigen theaterpersoonlijkheid te ontwikkelen.” Frencken: “Nu werken we samen als twee vrouwen die elkaar niet in de weg zitten, elkaar de ruimte gunnen. Best een ideaal huwelijk eigenlijk.”
Kliederen met make-up
Een heel seizoen mogen ze samen op tournee. Ze houden van de on-the-road-romaniek. Koffie halen bij de benzinepomp, door een stadje ver van huis zwerven, beetje kliederen met make-up in de kleedkamer. Het liefste zijn ze al in het begin van de middag in het theater. Dan is er nog tijd om wat te repeteren. Samen met hun technicus eten ze vroeg om daarna de kleedkamer in te duiken en zich klaar te maken voor de voorstelling. “Sommige artiesten komen pas een uur voor aanvang het theater in. Dat past ons niet, wij zijn in vele opzichten slow-cabaretières.”
