HOORNGIDS | Bijna elke dag passeren mevrouw Grosthuizen en ik de bouwwerkzaamheden bij de Berkhouterweg. We kennen het plekje bij de overweg waar onze snelheid terug moet naar dertig km per uur en schrikken niet meer van de rood knipperende mededeling dat onze snelheid nog niet is aangepast. Natuurlijk voelen wij de noodzaak om de plek waar mensen aan het werk zijn een veilige snelheid aan te houden en wanneer er niemand aan het werk te zien is, heb ik dat gevoel iets minder dan mevrouw Grosthuizen, maar toch houd ik me aan een snelheid die een noodstop met hooguit één of twee, laten we kiezen voor anderhalve meter remspoor mogelijk maakt.
Er is een hoop overhoop gehaald. De weg is enigszins verplaatst naar de kant van het crematorium. Omdat er bij de overweg geen enkele bouwinspanning te zien is, moet ik aannemen dat de weg op die plek niet verbreed gaat worden. Wat er precies met de weg gaat gebeuren is voor ons nog een raadsel. Ik sta voor de keuze om inspanningen te verrichten om te achterhalen hoe het verkeer op de rotonde in de toekomst afgewikkeld gaat worden of de spanning er een tijdje in te houden door me onwetend te houden.
Ik las deze week in de krant dat het allemaal wat langer zal duren voordat een feestelijke opening plaats vindt door wethouders met skeltertjes of andere speciale voertuigen. Er lag een oude riolering op de plek waar de weg moest komen. Pech natuurlijk en wat goed dat men dan tot in maart de tijd neemt om eens nauwkeurig uit te vogelen hoe de zaak aangepakt dient te worden. En misschien over de vraag wie de extra rekening gaat betalen.
Ik herinner me de aanleg van de snelweg richting Stede Broec nog. Ook daar waren tegenslagen omdat de venige ondergrond zich anders gedroeg dan gepland was. De aanleg van die weg heeft een tijd stil gelegen totdat het betalingsgeschil tussen de bouwende en de opdracht gevende partij was geslecht. Ik heb geen principiële bezwaren tegen oponthoud en stevig bakkeleien tussen betrokken partijen. Het biedt ons de gelegenheid om via andere wegen diverse plekken buiten de wijk te bereiken. Wanneer Trump zich in de oliestaten een beetje koest houdt, waardoor de benzineprijzen niet te veel uit de hand gaan lopen, kan het best mooi zijn je stad op steeds andere manieren te verkennen.
Het is nu nog gewoon een zootje op de Berkhouterweg, maar ik weet dat de schoonheid van het nieuwe na voltooiing er des te groter van zal worden. Zou je uitstoot van de verkeerde stikstofverbindingen door de bouwmachines over het nu groter aantal dagen mogen verdelen en met een gunstiger gemiddelde voorkomen dat het allemaal niet mag doorgaan? Gunst, alweer een vraag, realiseer ik me. Ik denk dat onze politici ook niet allemaal de glasheldere antwoorden kennen. En dat maakt dan weer mijn oprechte bewondering voor deze mensen een stukje groter. En zeker, wanneer die antwoorden uiteindelijk bevredigend zullen zijn.
Inzicht groeit soms en terwijl ik dit stukje schrijf ontwaakt een stukje inzicht over de oorzaak van mijn vragen. Zou het kunnen zijn dat ik in de afgelopen tijd niet alle berichtgeving over de werkzaamheden heb opgepikt, terwijl ze wel rondgestrooid is? Best mogelijk. Het zou zo maar mogelijk kunnen zijn dat ik door zelf veroorzaakte onwetendheid heel onterecht boosheid ontwikkel over gebeurtenissen die niet lopen zoals ze zouden moeten lopen. Ik zie nu ineens de positie van onze raadsleden iets scherper. Hoe belangrijk is het niet dat zij op de hoogte zijn van alles dat de burgerij overkomt? Ook in de afgelopen schijnrecestijd hebben ze wat informatie moeten verstouwen, geloof dat maar gerust.
Zij weten veel meer over schijnbare misstanden dan wij. Soms mogen zij daar niets over zeggen (wat hen bijna zichtbaar zwaar valt) en soms menen zij dat wij net zoveel weten als zij. Misschien moet je zeggen dat je je er gewoon niet mee moet bemoeien. Zij lossen alles op. Daar hebben we ze per slot van rekening voor gekozen.
