HOORNGIDS | Het is tweeduizend twintig, of eigentijdser: twintig twintig. We zitten nu echt in de twenty’s van de 21ste eeuw en voor mij voelt dat al een beetje als ver gevorderd in mijn tijd. Ik ben officieel bejaard. Wanneer mij iets overkomt dat een nieuwsberichtje in de krant waard is, dan heet het dat de bejaarde man S. Grosthuizen uit Hoorn dit of dat is overkomen. Bejaard wil ook zeggen dat het maar helemaal de vraag is of ik en velen van mijn leeftijd de volgende decenniumoverschrijding nog wel zullen halen. Als ik het haal, dan ben ik tachtiger, die over tijdgenoten van nu zal vragen of je die of die nog gekend hebt. Ik kijk ook reikhalzend uit naar nog een jaartal daarna dat waarschijnlijk slechts met grote moeite zal worden bereikt. Hoe zal de wereld er in twintig veertig uitzien? Van welke nieuwe wonderen der techniek zal ik dan helemaal niks meer snappen?
Voor twintig dertig hebben we nu al doelstellingen bedacht. De energietransitiedoelen voor het stadhuis of van het Huis van de Stad moeten dan gehaald zijn. Ik zal daar, desnoods gebracht door een nazaat, hoogstpersoonlijk iets van aan den lijve willen ervaren. En de Poort van Hoorn zal dan, als de gemeenteraad dat toestaat, triomfantelijk voltooid zijn. De wachtlijst voor betaalbare sociale woningen zal dan misschien wel geschiedenis zijn. Dat misschien is een understatement, want de graaizucht van woningverhuurders en -verkopers zal met grote zekerheid nog niet geschiedenis zijn.
In dit komende boeiende decennium zal ons in Hoorn een ruime blik gegund worden op de gevolgen van geopolitiek gehannes in de wereld. Maken we dan deel uit van een Europa dat als werelddeel en paradijs van samengebundelde krachten, wijsheden en voorspoed ten voorbeeld staat voor de rest van de voortsukkelende elkaar ondermijnende wereld of bungelen we een beetje achter elke wagen van waaruit door twee of drie andere wereldmachten fel begeerde artikelen der welvaart en voorspoed met elkaar worden gedeeld?
Om dichter bij huis te blijven: hoe ver is het gekomen met intensieve samenwerking tussen de zeven gemeenten van Oostelijk Westfriesland? Zijn we dan al één grote gemeente of worden dan pas de eerste stappen gezet naar een in aanvang nog wat chaotisch verlopende administratieve samenvoeging? Ik weet dat nog niet en koffiedikkijken gaat mij altijd moeizaam af. Ik heb in de afgelopen tijd politici uit alle gemeenten gesproken en de verrichtingen van die van Hoorn wat scherper aanschouwd en beluisterd. Maar wanneer je mij zou vragen of zinvolle concrete stappen naar het realiseren hiervan en van diverse verkiezingswenslijstjes in twintig dertig doeltreffend zullen zijn gezet, dan moet ik het antwoord schuldig blijven. Neem van mij aan dat bijna niemand zich heeft laten kiezen opdat er door hem of haar effectief zand in de raderen gestrooid kan worden, zodat elk prachtig bestuurlijk streven zal sneven in tweedracht.
Zal de democratie in twintig dertig een beter antwoord hebben op redeloos gebrul van opgehitste burgers die iets onaangenaams vrezen tegen te komen tijdens het boodschappen doen? Zullen messentrekkende pubers iets worden dat er nu eenmaal gewoon bij hoort? Zullen dan voor een paar decennia totaal ongeschminkte Pieten de Sint begeleiden? En ikzelf? Zal ik dan zijn blijven steken in gefossiliseerd gelijk? Is die fossilisatie nu al ingetreden en heb ik dat de komende tijd nog steeds niet door? Heb ik in twintig dertig het bevredigde gevoel dat ik de wereld die ik in de eerste helft van de vorige eeuw aantrof een ietsiepietsie mooier gemaakt heb zodat mijn kleinkroost dat met gepaste trots kan verkondigen zonder dat iedereen weer een stukje fakenews meent te herkennen? Hoeveel nepberichten zullen de komende tien jaar de gewone burgerman op het verkeerde been zetten? Is Freek de Jonge dan echt met pensioen? Of, misschien erger: is Roger Tonnaer dan nog steeds raadslid?
Mag ik wel een beetje opluchting putten uit het feit dat rampscenario’s waarin het helemaal mis zal gaan in de wereld een jaartal opgespeld hebben gekregen dat zeker enkele decennia later werkelijkheid dreigen te gaan worden?
Ik zit met bergen van vragen en vrachten onzekerheden en daar ben ik ontzettend blij om. Zo kunnen de komende jaren nog interessant, verrassend en leefwaardig blijven. Toekomst voorspellen zou maar één vervelende kant kunnen hebben. Stel dat je in alles gelijk krijgt, zou je dat dan allemaal ook nog willen meemaken? Welnu, laten we er een prachtig decennium van maken!
