Slechts enkele dagen resten ons
tot weer een heel nieuw jaar
en ik bedenk me met een frons
zijn wij dit jaar dan klaar?
Klaar met alle vrome wensen
op Nieuwjaarsdag geuit
of vind je als bij zoveel mensen
dat een wens niets meer beduidt?
In Hoorn hoopt een gemeenteraad
dat veel terecht zal komen
van mooie wensen inderdaad
die niet blijven bij het vrome.
Een jaar is niks, tijd gaat zo snel.
’t Was me weer ’t jaartje wel!
Regelingen in groot verband
zouden minder moeten kosten
en efficiënter werken, want
vakkundigen op alle posten.
Maar kosten liepen uit de hand
bij CAW en HVC,
bij zorginstellingen en GGD.
Ze vielen door de mand.
De rekenkamercommissieleden
rekenend met gezond verstand
waren bepaald niet erg tevreden.
De kosten stegen, heel markant.
Conclusie van wat zij ontdekten:
Hoorn heeft geen grip meer op projecten.
Terecht klonk ongenoegen fel.
’t Was me weer ’t jaartje wel.
Het stadhuis voldoet niet aan de eisen
gesteld door minister van het milieu.
Stookkosten zouden teveel rijzen
en ambtenaar is stinklucht beu.
Goede raad en goede plannen
blijken ook dit jaar erg duur.
Nieuwbouw of ‘t ouwe verbouwen,
reken op een dikke factuur!
Een aantal mensen bedacht nog wat:
Hoorn behoeft wat meer statuur.
Zij willen een Huis van de Stad
hoogstandje van Hoornse cultuur.
De fracties zijn er nog niet uit
en laten alles onderzoeken,
maar onderzoeken kost een duit.
Die kun je gevoeglijk ook afboeken.
Ik weet als ik de kosten tel:
’t Was me weer ’t jaartje wel.
Ben Tap is zo ineens vertrokken.
Niet zo ineens, maar hij is weg.
Hij zat al tijden lang te mokken,
wat kan die raad toch tutten zeg!
Ben wilde scoren metterdaad
want plannen maken was zijn werk.
Daarom heeft men hem verkozen.
Doch werken met betuttelraad
maakt wethouderswerk minder sterk.
Dan kun je Ben veel beter lozen,
maar Ben zette zichzelf op straat
en Arthur Helling kwam toen snel.
’t Was me weer ’t jaartje wel!
De Poort van Hoorn moet er komen.
Daarover praat en doet men jaren lang.
In argumentenbos vindt men geen bomen.
Het zal lang duren, ben ik bang.
Een heel oud plan kwam toch naar boven:
een twistpunt uit een andere tijd.
Men wil een tunnel weer beloven
dat onder spoor de stad in leidt.
Parkeergarage aan de stadskant
scheelt bezoekers meters lopen.
Daar zijn anderen tegen gekant.
Die vinden het idee bezopen.
Zo raakt iets anders in de knel.
’t Was me weer ’t jaartje wel.
Wonen moet men ook in Hoorn,
maar niet ieder vindt een huis.
Niet in goedkopere sectoren.
Thomas de Groot woont zelfs nog thuis.
Ontwikkelaars willen best wel bouwen.
Ze bedenken vaak een prachtig plan,
maar ’t sociale woningbouwen
blijft achterwege, wat toch niet kan?
En bouwopdracht voor Intermaris
gaat ook niet van een leien dak.
Je kunt lang wachten tot iets klaar is.
Aan die woningzoekers heeft men lak.
Wat wordt verkocht wordt niet gebouwd.
Waar stop je nu arbeidsmigranten?
Worden huisjesmelkers wel vertrouwd?
Dit rammelt toch aan alle kanten!
Er wordt geschreeuwd en ook heel schel.
’t Was me weer ’t jaartje wel!
Veel is gebeurd ook in dit jaar.
Te veel om dat hier nog te noemen.
Toeristenbelasting goed of raar?
Dirk Oud in Gulpen te benoemen.
Een liefdessplitsing in twee fracties.
Legale wiet hier niet gekweekt.
En antihondenbelastingsacties.
Om PM-postengeld gesmeekt.
De Halve Maen moest toch vertrekken.
Dit jaar geen Kick Out Zwarte Piet.
Hoogbouwliefhebbers kunnen verrekken.
Pact van Westfriesland schuwt men niet.
Op Lappendag tot later drinken.
Vitale stad kan wel wat beter.
Maar ’t jaar is om, we gaan nu klinken
al loopt er veel nog voor geen meter.
Wat ik voor 2020 nu voorspel
’t Wordt vast wel weer ’t jaartje wel!
