HOORNGIDS | De meewinkelende man die zijn karretje manmoedig voortduwt of meeslentert in de winkel of op straat behoort tot de trouwe levensgezellen. Hij is te bewonderen in de supermarkt, tussen de rekken van de kledingzaken of op zitplaatsen in de openbare ruimte, omringd door winkeltassen. Wachtend op de vrouw zonder ook maar de geringste behoefte om deel te nemen aan het winkelen zelf. Iedere buitenstaander kan het overigens in één oogopslag zien: die moet mee.
Drie categorieën
Meewinkelende mannen (de vrouwelijke variant bestaat niet) zijn onder te verdelen in drie categorieën: degenen die geheel uit vrije wil meegaan (circa 4%), de zich rot vervelende en dus maar meegaande partners (ruwweg 6%) en de verplichte meehobbelaars. De eerste categorie heeft geen problemen met winkelen, draagt suggesties aan, knikt enthousiast bij elke aankoop en kijkt uit naar het volgende uitstapje naar supermarkt of winkel. De tweede categorie heeft het aanmerkelijk moeilijker. Om uiteenlopende redenen hebben de hiertoe behorende mannen de beschikking over veel te veel tijd, waarbij elk uitstapje meegenomen is. Zelfs naar de supermarkt. De laatste categorie, de onder druk meegaande wederhelften, kent overduidelijk instructies: dicht in de buurt blijven en het aangedragene wegbergen.
Geen voorkeur
Het maakt hem niets uit voor welke groente of pastasoort wordt gekozen. Kookduur, merknaam, houdbaarheidsdatum, het is hem om het even. Alleen de prijs wil nog wel eens een opmerking ontlokken. Na met hem gedeelde voor- en nadelen wordt het levensmiddel aangereikt. Op nu naar de borrelhapjes, waar de keus al lang vaststaat, maar toch weer wordt gekeken naar verpletterende aanbiedingen of onweerstaanbare knapperigheden. Uit opgelegd plichtsbesef wordt gedaan wat er van hem verwacht wordt, waarbij wat hem betreft de kassa zo snel mogelijk in zicht mag komen. Daarna kan er ingeladen worden - eigenlijk de ware reden van zijn aanwezigheid - en zo snel mogelijk wegwezen.
De kledingzaak
De grootste verzoeking is een bezoek aan de kledingzaak. Zelfs als het voor hemzelf is. Bij de derde aangereikte spijkerbroek staat de keuze al vast. Genoeg is genoeg. Zijn wederhelft heeft meer tijd nodig. Er wordt geplukt aan kledingstukken. Daarna uitvoerig beoordeeld, waarna opnieuw gekozen moet worden. Uiteindelijk wordt er gepast en begint de hele riedel weer opnieuw. Het is hem een gruwel.
Tijdens visites heeft ook hij zijn vrouw horen zeggen dat hij het leuk vond om mee te gaan en het is er nooit van gekomen om dat waanbeeld uit haar hoofd te praten. Soms dagdromen de meewinkelende mannen. Over een winkelloos leven. Geen supermarkt. Geen kledingzaak. Ikeabezoek is een verdampt begrip. Kopen via internet is voor velen een zegen.
