Podcast column: klikhier
HOORNGIDS | Hoorn heeft een rekenkamercommissie. Dat is een groepje mensen, bestaande uit drie externe leden en dat zijn mensen die niet in de raad zitten en van wie je niet meteen aan de neus kunt zien, door welke politieke stroming zij beïnvloed zijn en daarnaast drie interne leden, die deel uitmaken van de raad en van wie tegenwoordig wat moeilijker in te schatten is door welke politieke wind zij worden voortgedreven.
De rekenkamercommissie heeft als taak te controleren hoe allerlei geldverslindende door de gemeente aangestuurde projecten zich hebben ontwikkeld in de tijd en in hoeverre die projecten anders verlopen dan aanvankelijk werd ingeschat. En dan vooral de grote projecten, want daaraan wordt doorgaans het meeste geld gespendeerd op een wijze die bij wakkere fracties kritische vragen oproepen.
‘De Hoornse raad verliest grip op grote projecten’ kopt de regionale nieuwsbode. En dat zelfs na door de rekenkamercommissie reeds in 2012 gedane aanbevelingen. Wij dienen wel scherp in het oog te houden dat het de politieke partijtjes voorbehouden is, om beslissingen te nemen over de te besteden gemeentelijk budgetten. Daarnaast dienen wij niet het besef te verliezen, dat elke politieke stroming – in Hoorn kan dat tegenwoordig al fluctueren tussen 12 tot 14 totaal verschillende denkrichtingen – het recht heeft om namens de achterban, die hen na heftige verkiezingsretoriek de zegen gaf, de centen in de gemeentekas te besteden naar eigen ontstellend goed uitgedachte inzichten.
De rekenkamercommissie heeft geen beslissingsrecht, zij adviseert slechts. In de jaren na 2012 bleek bij meerderheid de mening te leven dat men zich van adviezen van de rekenkamercommissie weinig hoefde aan te trekken. Dit heeft geleid tot uitvoeringen van grootse projecten met een riskant budgetbeleid. Met andere woorden: hier en daar liep de financiering gierend uit de klauwen. De rekenkamercommissie maant de alwetende raadsleden toch tot een oplettender houding bij grote projecten, want de huidige aanslagen op de reserves zijn al significant genoeg.
Onbegrijpelijk lijkt het om in de afgelopen jaren bij raads- en commissievergaderingen debatten over budgetoverschrijdingen te mogen aanhoren, terwijl aanbevelingen daarover sinds 2012 gewoon werden genegeerd. Zover gaat het machtsspel in de politiek. De koste wat het kost inspanningen om verkiezingsbeloften waar te maken mocht kennelijk inderdaad wat kosten. Het was de raad zelf die steeds bij meerderheid besloot om de oren dicht te houden voor aanbevelingen uit deskundige hoek. Het was niets minder dan de rekenkamercommissie weg te zetten als onbekwame en overbodige instelling. Een eigen instelling nota bene!
En nu dat het voortschrijdende inzicht tot zegenrijke conclusies lijkt te leiden, gaat de raad over tot gebakkelei over de vraag wat nu eigenlijk grote projecten zijn. Pardon? Behoeven tonnen of miljoenen kostende projecten, die net niet meer tot groot project worden gebombardeerd, geen extra oplettende oogjes en oortjes meer? Stel dat het bouwen van een Huis van de Stad niet wordt verkozen tot groot project, betekent dat dus dat de bouwende firma’s er een slaatje uit mogen slaan?
Ik heb de fracties in hun verscheidenheid de afgelopen jaren allemaal verontrustende geluiden horen slaken over tal van zaken waar gemeentegeld in wordt gestopt en waar niet ieder het juiste zicht had op de besteding ervan. Een verdomd belangrijke taak voor elk raadslid van elke fractie en geen van de raadsleden heb ik kunnen betrappen op uitlatingen als: wat geeft het nou wat je eraan uitgeeft, het komt toch van de grote hoop?
Hoornse raadsleden van 2019, stop met geneuzel over welke projecten wel of niet de arendsblik verdienen. Hou je aan je belofte om met de immer krappe gemeentebeurs om te gaan als een uitkeringsgerechtigde. Daar zullen jouw kiezers je waarschijnlijk het meest om waarderen!
Hoewel, zonder rekenkamercommissie kan politiek best lekker spannend zijn, natuurlijk!
