Het ja-woord (Video)

Video: klik_hier
Halverwege de winkelstraat zag ik een groep mensen staan. Het leek op een opstootje maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat men stond te wachten bij een open koets.
Het paardje leek wat zenuwachtig door alle belangstelling.
Ik wilde doorlopen maar mijn weg werd geblokkeerd door een moeder en een dochter, allebei naast hun fiets. De moeder leek mij ongeveer vijftig jaar,rond en vriendelijk met een warme stem. De dochter, de helft van haar moeders leeftijd, was spits en had een schelle stem. Soms doet God overdreven aan typecasting.
‘Kom nou,’ sneerde de dochter. ‘Er valt niets te zien!’
De moeder zuchtte: ‘Ik wacht nog even op de bruid. Ze is vast heel mooi gekleed! Kijk nou toch eens wat een schattig koetsje!’
De dochter draaide haar fiets. ‘Ach wat! Niks bijzonders. Ze zeggen ‘Ja’ en ze komen nooit meer van elkaar af!’
Haar stem had de klank van een teleurgesteld mens. Haar moeder keek treurig.
‘Waarom moet jij toch altijd alles verpesten? Er bestaan ook goeie huwelijken!’
Op dat moment kwam het bruidspaar naar buiten. De moeder, die zich verheugd had op een mooie witte bruid, slaakte een kreet van verbazing.
‘Ach kijk nou toch, twee jongens!’
De mannen, beiden in het wit, leken wel broers. Ze droegen zelfs dezelfde witte schoenen. Ze waren jong en hadden fris geknipte haren. Ze straalden. Het was hun mooiste dag.
‘Kijk nou toch eens, Karool…’ riep de moeder lief.
De dochter haalde haar schouders op.
‘Nou en? Twee mannen..big deal! Ze lijken wel gek, waar beginnen ze aan?’
Het paar stapte in de koets. Er werden foto’s gemaakt, ze zwaaiden en de koets reed richting een getrouwde toekomst.
De dochter stapte bokkig op haar fiets en zei scherp: ‘Wie wil er nou tegenwoordig nog trouwen?’ Ze onderstreepte haar betoog met een schamper: ‘Mietjes! Alleen Mietjes willen nog trouwen!’
De moeder keek de jongens na met een dromerige blik.
Ik denk dat ze heel graag zo’n zoon had willen hebben.