#metoo guilty

Het is dat ik al een tijdje chronisch vermoeid ben. En veel last van hoofdpijn en reumathiek heb. Kortom, een monument in verval al denk ik niet dat ik ooit de status van monument zal bereiken. Had ik dit niet gehad dan zou ik alsnog constant ontzettend moe worden en hoofdpijn krijgen.

Want het valt allemaal niet mee. Als Nederlandse blanke man woonachtig in Hoorn (de Coenstad) en afkomstig uit een redelijk doorsnee Nederlands katholiek gezin heb ik weinig positieve kanten. Ik ben een xenofobische, racistische seksist die vanuit zijn geloof een vies mannetje is die een gevaar is voor kleine kinderen. Daarbij heb ik nog eens het nadeel van de twijfel af en toe eens met vrienden iets te gaan drinken bij JP. Coen op de Veemarkt in Hoorn. Het enige wat nog in mijn voordeel spreekt is dat ik niet in de JP. Coenstraat woon. Dan was vast mijn huis beklad.

Als ik zo de media volg ben ik medeverantwoordelijk voor het koloniale verleden van Nederland en het hardhandig optreden van de VOC zo’n 400 jaar geleden. Daarnaast heb ik blijkbaar veel vrouwen sexueel geïntimideerd door ze ooit, toen ik nog jong was, als ik durfde, een compliment heb gegeven door te zeggen dat ik vond dat ze mooi waren. Met terugwerkende kracht wordt mij dat enorm kwalijk genomen. En ik pleit mezelf schuldig. Ik had dat natuurlijk nooit mogen doen.

Verwarrend is het overigens wel. Toen ik laatst in die horeca gelegenheid op de Veemarkt was werd ik benaderd door een vrouw van middelbare leeftijd die enig overgewicht met zich mee torste. Dat maakt haar natuurlijk geen onaardig persoon. Maar de strakke legging die haar uitpuilende rondingen niet konden verhullen en de kneep die ze me in mijn bil gaf deden mijn laatste nog werkzame hormonen niet doen ontwaken. Nu moet ik voorzichtig worden. Want wat ga je nu schrijven. Dat ik me niet tot haar aangetrokken voelde ? Dat is niet verstandig. Dat maakt mij oppervlakkig. Dan ga ik alleen voor het uiterlijk. Dus laten we het er op houden dat die laatste hormonen die heldhaftig de tand des tijds weerstand blijven bieden al in winterslaap zijn.

Ik bedankte dus voor het drankje dat ze me aanbood. En toen ze in de gaten kreeg dat ik me probeerde te ontworstelen van mijn situatie waarbij ze me klem had gezet tussen de bar en haar postuur noemde ze me een arrogante eikel. Dat ik zei dat ik al getrouwd was mocht helaas niet helpen. Daarmee kreeg ik het drankje toch, alleen in mijn gezicht.

Eenmaal buiten zag ik dat er al gedeeltelijke sfeervolle kerstverlichting op de Veemarkt mooi stond te zijn. Ik stond even stil om daar oprecht van te genieten. Hoorn doet dat wat dat betreft erg goed. Richting de kerst is onze stad altijd toch mooi verlicht. Plots werd er naar me geroepen. “Hee moet je wat van me”. Ik moest eerst even kijken waar het geluid vandaan kwam. Nu mag ik het woord allochtone medeburger niet meer gebruiken, dus een jonge man van Afrikaanse afkomst stond aan de overkant van de Veemarkt me toe te roepen. Ik vroeg wat er was. Hij zei dat hij er niet van hield om aangestaard te worden. Mijn opmerking dat hij mijn type niet was en dat er verder ook weinig aan hem te zien was werkte als een rode lap op een stier. Of ik bedoelde dat hij niets voorstelde? Ik wilde zeggen dat ik mij etnisch geprofileerd voelde maar gezien mijn inschatting over zijn beperkte gevoel voor humor ben ik maar weg gelopen.

En dan moet sinterklaas nog komen. Bij ons thuis komt de Sint gewoon nog met zijn Pieten. En die zijn bij ons zwart. Ik weet het. Diep in mij ben ik nog volop bezig met slavernij. Als blanke Nederlander ben ik hardleers en wil maar niet erkennen dat Nederland geen eigen identiteit heeft. Ik zet mijn hakken in het zand en voel me bedreigd door de niet te ontkennen werkelijkheid dat in Nederland veel (onderhuids) racisme voortkomende uit ons slavernijverleden leeft. Ik ben een product van de VOC. Het kan niet anders want iedereen zegt het.

Toen ik thuis kwam zag ik aan mijn vrouw dat haar iets van het hart moest. Lang geleden toen de kinderen geboren waren ben ik minder gaan werken omdat zij zakelijker is dan ik en dus ook een beter betaalde baan had/heeft. Zij is full time blijven werken en ik een stuk minder. Daar waren we toen snel over uit. Nu ligt het schijnbaar wat moeilijker. Ze wil namelijk wel eindelijk eens wat minder gaan werken. Ik heb het maar makkelijk zo 2,5 dag thuis. Al die jaren heeft zij gewerkt voor ons gezin en voor mij. Maar nu moet ik maar wat meer gaan doen. Zij wil ook weleens gewoon uitslapen.

En de laatste tijd vergat ik steeds meer mijn echtelijke plichten. Ons seksleven was ingedut volgens haar en zij had er juist de laatste jaren veel behoefte aan. We konden nu wel vast beginnen met een nieuwe start. Ik kon na zo’n avond nog maar één ding zeggen. Vanavond niet schat, ik ben moe en ik heb hoofdpijn. Ik wil nu graag slapen.

De kamerdeur heb ik niet dicht hoeven doen. Die was al dichtgegooid. Ik ben in bed gedoken en meteen in slaap gevallen. Heb heel raar gedroomd. Maar de nachtrust heeft me goed gedaan.

Dus voor iedereen die ik onheus bejegend hebt. Sorry. Het spijt me. Mea Maxima Culpa.

Stuurman aan wal

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.