Geschokte reacties nav affichetentoonstelling in Hoorn.

Een bijl doorklieft het vrouwenhoofd, een krododil werpt zich op een aantrekkelijk jong meisje en het allerergst, een vrouw snijdt zichzelf het hoofd af. De tentoonstelling Killers op Canvas in het Hoornse affichemuseum brengt klassieke smakelijke horror op z’n Afrikaans, op zijn Ghanees om precies te zijn. Dergelijke affiches werden tot ongeveer halverwege de jaren negentig geschilderd op gebruikte meelzakken, voor de rondtrekkende plattelandsbioscoop die inmiddels verdrongen is door de thuisvideo. Hoewel het museum op zijn website een goed idee van de tentoonstelling geeft, wandelde een vader met zijn zoontje nietsvermoedend binnen en ‘flipte’. Om geschokte bezoekers tegemoet te komen wil de museumleiding nu enkele affiches vervangen voor minder bloederige. Maar daar voelt de bruikleengever, emaillekeizer Mandy Elsas uit Amsterdam, weer niets voor. In Het Parool heeft hij al laten weten dat hij in dat geval zijn gehele collectie zal terugtrekken. Goede publiciteit voor de tentoonstelling dus, die tot 15 januari loopt.
 
Lees hier het volledige Parool-artikel:

Rel om bloederige affiches
 
Van onze kunstredactie
 
AMSTERDAM - De tentoonstelling Killers op canvas in het Affichemuseum te Hoorn bevat enige zeer bloederige posters die de leiding van het museum bij nader inzien toch liever verwijdert, omdat een bezoeker geschokt had gereageerd.
De Amsterdammer Mandy Elsas, die de geschilderde filmaffiches ter beschikking heeft gesteld, wil verbieden dat het museum enkele exemplaren weghaalt. Hij dreigt dan alle affiches weg te halen.
Elsas, eigenaar van de De Emaillekeizer in de Eerste Sweelinckstraat en handelaar in exotica, heeft een indrukwekkende collectie Ghanese filmposters, die zijn geschilderd op opengescheurde en aan elkaar genaaide meelzakken. De films, een deel van zijn collectie is van het horrorgenre, gaan over hebzucht, voodoo en het verkopen van de ziel aan de duivel. De afbeeldingen zijn navenant gruwelijk, met veel bloed en afgehakte ledematen. Het is een type volkskunst dat door de massaproductie aan het verdwijnen is.
Elsas: ’’Ik had het affiche voor de expositie, dat helemaal geen goed beeld gaf van de horror, al afgekeurd, maar dat hebben ze gewoon naast zich neergelegd. Nu schijnen bezoekers gechoqueerd te zijn en wil het museum dat ik vier heftige posters omruil. Provinciaal gedoe vind ik dat. Dan haal je ziel eruit. Ze hebben ze nota bene zelf uitgekozen! Als zij ze zelf verwijderen, haal ik álles weg.’’
Frans van Lier van het Affichemuseum, die de tentoonstelling met Elsas heeft samengesteld, reageert verbaasd op diens dreigement. Hij denkt dat de tentoonstelling, zoals afgesproken, gewoon tot 15 januari doorloopt. ’’Hij heeft erin toegestemd die posters te vervangen - hij zou dat een deze dagen doen - maar hij heeft zich kennelijk bedacht en is niet komen opdagen. Dreigende woorden heb ik niet uit zijn mond gehoord. Alles weghalen? Dat zou contractbreuk zijn. Ik ga met hem overleggen, dan komt het zeker goed.’’
Van Lier heeft zich voorgenomen nooit meer zo’n ’bloedmooie’ tentoonstelling te openen in de herfstvakantie, want toen kwam een nietsvermoedende vader met zijn kinderen langs. ’’Hij dacht: ha, Affichemuseum, leuke oude posters. Hij was ontdaan van wat hij zag. Hij flipte. En ik mag de posters dan zelf hebben geselecteerd, ik vind dat er toch iets voor te zeggen is de ergste, bloedigste te vervangen. Dan blijft er toch nog genoeg over.’’
 

© Het Parool, 11-11-2005