De vertoning van afgelopen dinsdagavond waarbij een inspreker van Atletiekvereniging Hollandia na ruim 3 uur wachten 3 minuten mocht praten en vervolgens te horen kreeg dat zijn tekst ”ongepast” was, was een trieste vertoning. Weet waar u aan begint als u in Hoorn gaat inspreken!
Van de bewuste inspreker ontving Hoorngids de volgende bijdrage:
”Er is er maar één de baas
Vannacht heb ik van een krokodil gedroomd. Met een grote bek vol tanden kwam hij op me af geschuifeld. Gelukkig werd ik net op tijd wakker, maar fijn was het niet.
De voorzitter van de raadscommissie is in een gulle bui, hij geeft me vier minuten spreektijd, één meer dan is afgesproken. Voor ik mijn betoogje begin spreek ik mijn bewondering uit over het uithoudingsvermogen van de aanwezigen. Het zal niet meevallen om zo laat op de avond - het is al kwart over elf - nog fris en onbevangen te zijn voor de behandeling van het laatste punt van de agenda.
Dan steek ik van wal en daarbij kom ik met mijn mond te dicht bij de microfoon. Wat ik zeg krijgt een onbedoeld harde toon. De voorzitter grijpt in en verzoekt me iets meer afstand te nemen van de stem-versterker. ‘Natuurlijk meneer, dat wil ik best doen’, antwoord ik beleefd. Met één hoofdbeweging verandert het apparaat in een hinderlijk ding tussen mijn ogen en mijn tekst. Op het spreekgestoelte ben ik een beginneling.
Ik ben bijna aan het eind van mijn verhaal als ik achter me de wethouder van ruimtelijke ordening hoor pruttelen. Even denk ik dat hij me zal inter-rumperen, maar hij beheerst zich. Eigenlijk wel jammer, ik was in de volle raadszaal graag met hem in gesprek gegaan over de bestemming van de Blauwe Berg.
Het raadslid van de PvdA is na mijn betoog ten zeerste verbaasd. Dat het zo hoog opgelopen is tussen de gemeente en de atletiekvereniging had hij niet gedacht. Heeft de socialist onze reactie op het eindverslag van de inspraak-procedure van het conceptontwerp bestemmingsplan de Blauwe Berg dan niet gelezen? Eén ademstoot later stemt hij in met de strekking van het eindverslag. Ik hou me in, de publieke tribune maakt ook geen deel uit van de politieke arena. ||
Het raadslid van het CDA, een wat oudere man in een overhemd met grote bruine ruiten plus een reclameboodschap op de rug, laat merken dat hij mijn tekst ongepast vindt. Zulke onbetamelijke woorden, neen, hij wil ze niet herhalen. Welk van mijn woorden zal hij bedoelen - lak, bedenksel, gotspe - ik heb geen idee. ’t Is hoogmoedig dat de bruin geruite man niet wil zeggen wat hem aan mijn woorden stoort. Ik voel me even een vreselijke vent, een relschopper, die met een nare stem hele erge dingen zegt. ||
Van de andere fracties zijn het alleen de dissidenten die benul tonen voor de positie van de atletiekvereniging. Beiden bekritiseren het bestemmingsplan in scherpe bewoordingen. ‘Vrienden, kom in mijn armen’, wil ik roepen, maar de tribune houdt me tegen. ||
Maar eerlijk is eerlijk, alle partijen vinden dat de atletiekvereniging zonder beperkingen z’n ding moet kunnen blijven doen, de wethouder moet daarvoor echt z’n beste beentje voorzetten. Ik kijk naar de benen van de wethouder en vraag me af welke van de twee het beste is.
Het laatste woord is aan de wethouder. Hij wil niet de belerende school-meester uithangen, maar die twee dissidenten moeten zich schamen. ‘Ga in de hoek maar eens nadenken over wat jullie gezegd hebben’, zegt hij tegen ze met de autoriteit van iemand die altijd gelijk heeft. Voor de wethouder is politiek een spel waarvan niemand de regels beter kent dan hij. Zijn wil is wet en op enkele dwarsliggers na vindt iedereen dat goed. ‘De atletiekvereniging wil gewoon niet dat er huizen langs hun baan - dank je wel, wethouder - gebouwd worden, ’t is jammer voor die club, maar aan de bouwplannen daarvoor kan niets meer veranderd worden.’
De wethouder is de baas of niet soms (?). Met betrekking tot de Blauwe Berg zit hij met al z’n ledematen vast aan afspraken die hij - wat lichtvaardig misschien - met de projectontwikkelaar van het bestemmingsplan voor het gebied gemaakt heeft, met goedvinden van de gemeenteraad, dat wel. Waarom dan toch aan allerlei belanghebbenden vragen hoe zij tegen het plan aankijken? Als je het mij vraagt, ’t is niets anders dan voor-de-gek-houderij.”
Mt.
Zie ook:
http://www.hoorngids.nl/nw-7951-7-208306/nieuws/hoorn_is_niet_democratisch.html
