Zin in zinnetjes

De teerling is worpen, de kaarten zijn geschud, les jeux sont faits. De verkiezingsuitslagen markeren het feest van de democratie. We weten nu wie er de komende vier jaar de raadsbankjes komen bezetten en voor welke kleur.

Drie inleidende zinnetjes die redelijk acceptabel overkomen en toch zijn ze alle drie klinkklare nonsens. Het echte politieke spel moet nog beginnen. Welke partijen hebben elkaar al opgezocht in een voorzichtig aftastend gesprek? Zijn er voordat de uitslag volledig bekend was al aftastgesprekjes gepleegd? We moeten een nieuw college bij elkaar fluisteren. Gaat dat lukken met die eikel van X of heeft dat wel zin zolang die heks van Y daar de touwtjes in handen heeft? Is die goeie peer van Z wel bereid om te zoeken naar een volstrekt naar eigen achterban verdedigbaar compromis? Hoe lang gaan de coalitiebesprekingen dit keer duren? Hebben we in de herfstvakantie al een college met een degelijke en stabiele basis? Hoeveel kruimels en kleingeld zijn er nog over voor de partijen buiten de coalitie? Is er weer een coalitiepartij die dan prompt die losse centen claimt voor plannetjes die in de coalitiebesprekingen buiten de boot vielen?

Hoe feestelijk mag je je voelen over een democratie waarbij de stem van het volk voor nog minder dan de helft te horen was? Mag je het wegblijven van ruim de helft van de kiezers opvatten als stilgehouden vertrouwen in de bestuurders? Moeten we van de Hoornse democratie zeggen dat de gekozenen namens alle burgers spreken? Iedereen heeft de kans gehad zijn kleine bijdrage te leveren aan de democratie. Mag ik nu zeggen: wie nu niet gestemd heeft moet de komende vier jaar vooral zijn kop houden? Ik voel daar veel voor.

Op dit moment weten we ongeveer de kleur van elk gekozen raadslid. Slechts een beperkte groep kan zeggen dat ze zelfstandig de kiesdeler gehaald heeft. Of ze daarmee ook de vrijbrief hebben meegekregen om de komende vier jaar van stoel te wisselen op het moment dat het hen beter uit komt wil ik heftig tegenspreken. Ik blijf volhouden dat elk raadslid gekozen is in de functie binnen de partij waarvoor ze op de lijst stonden. Het enig denkbare excuus zou zijn, wanneer de complete partij de eigen verkiezingsbeloften vaarwel zegt.

Mooie woorden bedenken over onze waardevolle democratie wil ik heel graag, want ik hecht bijzonder aan democratie en een diepgeworteld besef van het belang van democratie bij een groot deel van de stadsburgerij. Groter dan het deel dat zich deze ronde heeft laten zien. Hier en daar wordt door deskundigen gezegd dat het vertrouwen in de democratie is ingezakt. Dus dan mag elk gekozen raadslid begrijpen dat hij of zij door zeker de helft van de Hoornse bevolking wordt gewantrouwd. Ik zou zeggen: doe wat aan dat vertrouwen.

Natuurlijk weet ik dat voor een flink deel van onze burgers geldt, dat het volgen van de voetbalcompetitie of de verrichtingen van Max Verstappen oneindig veel interessanter zijn, maar ik hoop tevens dat onze gekozenen zich niet verschuilen achter dit argument.

Ik feliciteer bij deze alle raadsleden die de race gewonnen hebben en ik mag je verzekeren dat ik hun verrichtingen de komende vier jaar graag blijf volgen. Wie weet zal ik de eerste drie zinnetjes van deze column ooit beschouwen als zeer terecht van toepassing op Hoorn. Wat zal dat een feest zijn!

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.