Verbouw of nieuwbouw 1

HOORNGIDS | Mijn oprechte bedoeling was om het uiterst boeiende debat te volgen dat zich onherroepelijk zou ontspinnen rond misschien wel de belangrijkste beslissing die de Hoornse raad dit jaar gaat nemen. Besloten gaat worden of er een nieuw stadhuis gaat komen of dat het huidige gebouw gerenoveerd wordt. Beide activiteiten kosten meer dan men doorgaans via de jackpot van de Staatsloterij kan winnen. En omdat het zoveel geld gaat kosten wordt daar uiterst serieus mee omgegaan.

Dat nam ik voordat de discussie afgelopen donderdagavond zou starten bij voorbaat aan. Op de camping was er verbinding met het internet. Via de website van de gemeenteraad, de ibabs, kon een en ander goed gevolgd worden. Ik kreeg beperkt beeld, waarvoor ootmoedig excuses werd gevraagd en er was geluid. Het geluid is uiteraard het belangrijkste, want meestal reageren raads- en commissieleden niet zozeer op elkanders gelaatsuitdrukkingen, die per slot van rekening ook best te maken kunnen hebben met wat er vlak voor de vergadering genuttigd is.  

Ik hoorde de voorzitter van alle verenigde binnenstadwinkeliers. Hij omarmde het voorstel van het college om in het gebied dat we langzamerhand steeds vaker De Poort van Hoorn zijn gaan noemen, hoewel daar nog een enorme hoeveelheid werk moet worden verricht, een nieuw huis van de Stad te realiseren. De ondernemer ziet nieuwe kansen voor de economie van Hoorn en des winkeliers portemonnee en hoe eerder de raad zich daarvan bewust zou zijn, des te liever het hem en zijn achterban dat was.

De volgende inspreker was de directeur van de bibliotheek. Ook iemand die geleerd heeft na te denken over belangrijke zaken, waaronder het lezen van boeken en elkaar cultureel te ontmoeten. Ook hij schetste vooruitzichten voor een Hoorn, dat zich met alle belangrijke zaken van de samenleving kan meten met de rest van Nederland. In het gebied van de Poort van Hoorn zouden heel wat meer mensen boeken willen gaan lenen en het met elkaar ergens over te hebben. Waar de bibliotheek nu gevestigd is, lukt dat niet zo best.

Ik hoorde enkele commissieleden vragen stellen en daaraan meende ik te kunnen proeven dat men er wel oren naar zou kunnen hebben. De echte discussie zou dan nu beginnen. Chris de Meij van de VVD was de eerste die zijn pitch van drie minuten mocht gaan houden en toen begaf de wifi op de camping het. Het beeld bleef hangen op het handjevol commissieleden dat de hele avond niet mocht vergeten dat echt elke handeling en gelaatsuitdrukking voor de goegemeente openbaar was. Niet bij ons in de Achterhoek. Chris heb ik nog net kunnen horen zeggen dat zij van de VVD het onderzoek naar beide mogelijkheden wilden hebben, zodat beter en verantwoorder een keuze kon worden gemaakt.

Hoornse raadselen werden die avond mij niet onthuld. Nog even had ik later op de avond een paar seconden bereik en ik hoorde ons allerstandvastigste raadslid ooit, Roger Tonnaer, aan een collega vragen of die ook niet vond dat renovatie van het huidige stadhuis een beter idee is en toen was voor mij een einde gekomen aan het debat. Ik meende dat het besluit om over te gaan tot nieuwbouw in een gebied dat daardoor tot aller gewin prachtig tot ontwikkeling kan komen er wel ruim in zou zitten, want wie zou nog van mening veranderen wanneer Roger daarom smeekt? En mijn inschatting was dat Roger niet gaat jeremiëren wanneer hij ziet dat het niet meer nodig is.

De dag erna, vrijdagmorgen was er genoeg signaal om de krant te lezen. En tot mijn stomme verbazing las ik dat het renoveren van de huidige toestand waarschijnlijk de keuze van de raad zal worden. En nu ga ik enorm mijn best doen om te begrijpen dat er kennelijk in de geheime stukken over het financiële verhaal een joekel van een financieel debacle afgeschilderd staat.

Hoorn gaat straks verder. Gewoon als Hoorn, met gewone zaken voor gewone mensen die de stad bevolken. Visie kost veel geld, zoveel is zeker. En natuurlijk is het goed dat onze raad niet onbevangen elk mooi opgepoetst verhaal van ondernemers beluistert. Gelukkig dat men in Hoorn zonder ernstiger communicatiestoring van een vastgelopen beeld verstandig kan blijven beslissen. Over tien jaar weten we zeker dat ze gelijk hebben of niet natuurlijk.