Somberen?

Ik had een moment van somberen, van zorgen maken, van even niet weten wat ik met de situatie aan moet. Ik heb het wel vaker en heel af en toe zie ik een oplossing of een denkrichting die me uit zo’n sombermoment haalt. Meestal gaat dat gepaard met relativering en ook wel met humor. Als je er om kunt lachen, dan is het wat beter te dragen.

Ik reed de afgelopen dagen diverse keren over een stukje A7 bij Hoorn en ontwaarde een groepje mensen op een viaduct dat uiterst intensief bezig was aandacht te trekken voor hun aanwezigheid aldaar. Ze hadden de Nederlandse vlag omgekeerd opgehangen en met zorgeloze slordigheid enkele kreten op een doek geschilderd. Het was een boerenprotest en ik mocht ook lezen dat NPO en de NOS nepnieuws verspreiden. Dit en een wijde spreiding van opgehangen omgekeerde vlaggen in ons land stemde mij somber.

De koppeling van boerenprotest met antiviruswaarheden en ontkenningen van een klimaatramp door menselijke onbezonnenheid en met allerlei onzinnige complottheorieën maken duidelijk dat er een stevige basis lijkt te zijn gelegd voor een beweging die slechts radicale oplossingen ziet voor de maatschappij waarin wij nu leven. Oplossingen die de teloorgang inzetten van onze democratie. Het faillissement van ons bestuurssysteem, waarin nu nog steeds wordt gesuggereerd dat alle bevolkingsgroepen in een complete diversiteit mag meebeslissen over wie er op welke manier aan de touwtjes mag trekken. Maak daar maar eens een relativerende grap over.

Ik vermoed al jaren dat maximaal een kwart van onze bevolking geneigd is te kiezen voor een totalitair politiek systeem. De rest van de bevolking is wat bezadigder en van die rest is er een mij beangstigend groot deel totaal niet geïnteresseerd in politiek. Een groep die zelfs kleiner zou kunnen zijn dan een kwart van de totale bevolking doet dat met enige vastberadenheid wel. Ik heb hiervoor niet de wetenschap geraadpleegd; met deze verhouding voed ik mijn eigen onrust. Ik zie aan alle groepen die op dit moment het democratische bestel belagen dat er geen enkele ruimte bestaat voor relativering, laat staan voor humor.

Ik ben in staat om over enge ziektes die mij overkomen grappen te maken. Ik heb vorig jaar ontdekt dat ik gewoon weer een ouwe kankerlijer ben en wanneer ik met collegalijers onder mekaar ben, dan wordt er regelmatig bevrijdend gelachen. Ook over kanker. Mijn zorg is, dat de wappiebeweging, inclusief de boerenvlaggendraaibeweging over hun eigen standpunten minder humor beleven. Ik zie meer grimmigheid. Ik tracht mezelf gerust te stellen dat deze antidemocratische beweging het kwart niet zal overschrijden. Voor de oorlog kon dit deel van de bevolking goed terecht bij de NSB. In diverse landen zie ik dat er regeringen zijn, die beweren op democratische gronden het spreek- en bestaansrecht aan andersdenkenden te mogen ontzeggen.  Wanneer je de totaal vergiftigde politieke verhoudingen in de VS bekijkt, waarin de meest ondemocratische Amerikaanse president ooit weer tracht in het Witte Huis te komen, dan voel ik de leegte van mijn grappentrommel.

Ook in de landen waar al enige decennia een dictatoriaal bewind zich staande weet te houden is humor gevaarlijk, wanneer men een lach tracht te ontlokken over de politiek. Het bestaat daar gelukkig wel en ik ben in het gelukkige bezit van een moppenboekje over moppen achter het ijzeren gordijn, bedacht door mensen achter het ijzeren gordijn. Ik zal dat weer eens doorlezen en wie weet keert dan het vermogen terug om grappen te maken over onze eigen democratiebelagers. Of wie weet komt er weer een tijd dat alle rust is weergekeerd en dat de mop die begint met: er lopen twee wappies in de Kalverstraat wordt veranderd in: er liepen twee wappies te somberen in de Kalverstraat ….

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.